آثار اصل فقهی کرامت انسانی در روابط بین‌الملل

توضیح

از جمله مبانی ‌فقهی روابط بین‌الملل، که از عناصر مهم اعلامیه جهانی حقوق بشر غربی‌ و اسلامی- با فرض تبیین متفاوت از کرامت‌انسانی در این دو دیدگاه- به شمار می‌آید و از عناصر کلیدی مقدمه منشور سازمان ملل متحد محسوب می‌گردد، «ارزشمندی بشری و کرامت‌انسانی» است. اهمیت این مساله به گونه‌ای است که سعادت و هدایت جامعه بشری ملازم با کرامت‌انسانی است و تصور انسان کامل بدون لحاظ کرامت‌انسانی مطلوب، غیرممکن بوده و در همین راستا به عنوان یک مبنای فقهی دارای ظرفیّتی است که می‌تواند در فتاوا و استنباط‌های فقهی بکارگرفته شود. بازتاب‌ها و آثار این اصل‌فقهی در روابط بین‌الملل با رویکردی اکتشافی که سوال‌‌اصلی این رساله علمی-است(آثار اصل‌فقهی‌کرامت انسانی در روابط بین‌الملل چیست؟)، محتوای این پژوهش با روش تحلیلی‌توصیفی و روش گردآوری کتابخانه‌ای را تشکیل می‌دهد. ‌کرامت‌انسانی می‌تواند زمینه ساز تحول بی‌نظیر و جهانی را فراهم نماید و در پاسخگویی به دغدغه نگارنده در تبعیض گسترده و نادیده گرفته شدن منزلت‌انسان در نظام بین‌الملل کنونی، این تحول و دگرگونی با شناسایی، فهم‌و تحلیل شاخصه های کرامت‌انسانی امکان‌پذیر شده است که در این رساله با چند عنوان بدان پرداخته شد: امنیت، عدالت، رعایت ارزشهای اخلاقی، دینداری و تقوا. لذا نتایج این شاخصه ها، تاثیرگذاری در سه عرصه می‌باشد: الف) اثرگذاری و تجدید نظر در تدوین قواعدو قوانین بین‌المللی در قالب و با رویکرد نقد قوانین، عرف و رویّه‌های موجود در صحنه جهانی و بستر نظام بین‌الملل جهت رفع تناقض‌ها و محو بی‌عدالتی‌های فراگیر. ب) تاثیرگذاری در طراحی ساختار نظام بین‌الملل با ارائه ساختار پیشنهادی «نظام بین‌الملل کرامت‌محور و ارزش‌مدار» در دو بستر تبیین معیارها و شاخصه‌ها و همچنین خروجی‌ها و بروندادهای این نظام کرامت محور با هدف پاسداشت حقیقی کرامت‌انسانی؛ و ج) موثردر روابط بین‌الملل اسلامی به عنوان یک مولفه مستقل و راهگشا بودن آن در سه حوزه مراودات و روابط دیپلماتیک سازنده، درتعامل کارآمد با حاکمیت های جور و در مناسبات سرنوشت ساز با سازمان‌های غیرعادلانه.
واژه‌های کلیدی: کرامت انسانی، کرامت اکتسابی