آثار حقوقی رابطه ناشی از زنا

توضیح

رابطه ی جنسی که میان زن و مردی بدون وجود علقه زوجیت صورت می گیرد، زنا نامیده می شود. همچنین، زن و مردی که شرعا و قانونا حق انعقاد نکاح با یکدیگر را ندارند، اگر با علم به ممنوعیت اقدام به نکاح کنند و به تبع آن، رابطه ی جنسی بین آنها صورت گیرد، این عمل نیز زنا محسوب می شود. تحقق زنا آثاری را در پی خواهد داشت که علاوه بر مرد زناکار که زانی نامیده می شود و زن زناکار که زانیه نامیده می شود، اشخاص ثالث را نیز در بر می گیرد. چه بسا در نتیجه این رابطه نامشروع، فرزندی متولد شود که به او فرزند نامشروع، طفل طبیعی یا ولدالزنا می گویند. کودکان خارج از نکاح، کودکانی هستند که بدون وجود علقه زوجیت میان پدر و مادر و در اثر ارتکاب عمل زنا متولد می شوند. قانون و شرع نسب این اطفال را به رسمیت نمی شناسد و بر اساس ماده 1167 قانون مدنی ایران، طفل متولد از زنا ملحق به زانی نمی شود. مفهوم عدم الحاق آن است که قانون، نسب طبیعی کودک نامشروع را نادیده می گیرد و آثار قانونی نسب مانند حضانت، ولایت قهری، نفقه و ارث را بر آن مترتب نمی کند. نتیجه آنکه حقوق و تکالیفی که قانون برای اولاد در نظر گرفته است، به کودکان مشروع اختصاص می یابد. سئوالی که مطرح می شود این است که آیا آثار قرابت حاصل از شبهه و زنا یکسان است؟ همچنین آیا بر ولدالزنا اثر حقوقی مترتب می باشد؟ هیأت عمومی دیوان عالی کشور در رأی وحدت رویه شماره 617 مورخ 3 / 4 / 1376 به استناد نظر برخی فقهای معاصر، در جهت حمایت از کودکان خارج از نکاح و مشخص نمودن وضعیت حقوقی این کودکان، عدم الحاق زنازاده به زانی را، به مورد ارث منحصر کرد و کلیه تکالیف مربوط به پدر را بر عهده پدر عرفی قرارداده است. از این رو، بررسی آثار حقوقی رابطه ناشی از زنا، هم از لحاظ نظری و هم از لحاظ عملی، حائز اهمیت است.
واژه های کلیدی: اثر حقوقی، رابطه، زنا، ارث، الزنا