آثار حقوقی مرگ مغزی نسبت به اقارب سببی و نسبی و مطالعه تطبیقی با حیات غیرمستقر در فقه

توضیح

انقلابی که تحقیقات و اکتشافات نوین پزشکی در سالیان اخیر به وجود آورده در کنار فواید و مزیت
ها، جامعه را با چالش ها و مشکالت جدیدی مواجه ساخته است. یکی از مهمترین نیازمندی هایی
که توسعه علوم پزشکی منجر به آن شده، استفاده از اعضا و اجساد انسانها بعد از مرگ برای عمل
پیوند عضو و آموزش و تحقیقات پزشکی است. مهمترین این چالش ها ارتباط واگذاری اعضای بدن
شخص فوت شده یا مبتال به مرگ مغزی با حق معنوی احترام به جسد انسان است. آیا وصیت نسبت
به جسد خود انسان ممکن است یا رضایت وراث شخص نیز برای این امر ضروری است؟ آیا برای
تامین نیازهای جامعه به اعضای انسانی می توان از انگیزه های مالی استفاده کرد و با تجویز پرداخت
پول کمبود های موجود را جبران کرد؟ در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی و منابع کتابخانهای
و تحقیقات اینترنتی درحد امکان مطالب جمع آوری و در نهایت نتایج بدست آمده به منظور پاسخی
به سواالت تحقیق مورد تحلیل قرار گرفته اند. مهمترین منبع تامین اعضای پیوندی استفاده از اعضای
بیماران مبتال به مرگ مغزی است که موجب قطع غیر قابل بازگشت کلیهی فعالیتهای مغزی به طور
کامل میشود. برداشت عضو مرده مسلمان بایستی با انگیزه و هدفی عقالیی بنابر مصلحت و احترام
مردهی مسلمان به قصد نجات جان انسان دیگری صورت پذیرد. در غیر اینصورت مشمول احکام
حرمت مثله کردن و وجوب دفن میشود. با توجه به حقوق کنونی اهدای عضو تنها با وصیت رسمی
یا خودنوشت بیمار ممکن است و در صورت اعالم رضایت از طریق دیگر مانند کارت اهدای عضو
به دلیل فقدان اعتبار قانونی، رضایت وراث متوفی نیز ضروری است.
واژه های کلیدی: مرگ مغزی، پیوند عضو، حیات غیر مستقر، ، اقارب سببی و نسبی.