عنوان
اتانازی در فقه و حقوق کیفری ایران (فایل منبع موجود نیست)
نویسنده
اصطلاحنامه
اتانازی (Euthanasia) | انگیزه ها (Incentives) | پزشکی (فقه) (Medical laws and legislation (Islamic law)) | حقوق -- ایران (Law -- Iran) | حقوق (Law) | حقوق جزا (Criminal Law) | خودکشی (Suicide) | خودکشی به کمک دیگران (Assisted suicide) | رضایت مجنی علیه (Consent of the Offended) | فقه (Islamic law) | قتل از روی ترحم (Euthanasia) | مرگ آسان (Euthanasia) | مرگ مغزی (فقه) (Brain death (Islamic law))
استادراهنما
سید ابراهیم قدسی
استادمشاور
ابوالحسن شاکری
محل نشر
مازندران
ناشر
تاریخ نشر
۱۳۹۱
مقطع تحصیلی
کارشناسی ارشد
زبان
فارسی
توضیح
از جمله مسائل چالش بر انگیزی که از حقوق بشر سوء استفاده می شود اتانازی می باشد که در عرصه حقوق بین الملل توسعه یافته است. اتانازی بیش از هرچیز با اخلاقیات مرتبط است و در حال حاضر یکی از مسائل بحث برانگیز حقوق پزشکی می باشد. از دیدگاه ادیان، با ارزشترین نعمتی که خداوند متعال به بندگان خود عطا کرده نعمت حیات می باشد و هرگونه دخل و تصرف در آن محدود شده است لذا بیش از آن که حق به شمار آید چهره حکم به خود گرفته است. اتانازی تحت همین عنوان در فقه جایگاهی ندارد ولی می توان آن را در قالب اذن یا امر به قتل خود مورد مطالعه قرار داد. فقها به اتفاق معتقدند اذن یا امر به قتل حرمت عمل را از بین نمی برد، اما در خصوص قصاص یا دیه نظرات مختلفی مطرح شده است. عده ای معتقدند مجنی علیه با اذن به قتل، حق خود را ساقط کرده است لذا قصاص و دیه منتفی خواهد بود. برخی نیز با استناد به اصل برائت و شبهه همین نظر را پذیرفته اند. عده ای از فقها با این استدلال که صاحب حق قصاص معلوم نیست معتقد به سقوط قصاص و دیه می باشند. برخی از فقهای معاصر معتقدند اگر مرتکب واجد اختیار باشد و به کمتر از قتل تهدید شده باشد قصاص ثابت می شود. برخی نیز بین قصاص و دیه تفکیک قائل شده اند لذا معتقدند اذن صرفاً قصاص را ساقط می کند اما تاثیری در دیه نخواهد داشت. مهمترین عنصر در اتانازی رضایت مجنی علیه می باشد. اصل اولیه این است که رضایت مجنی علیه مجوز جرم ارتکابی نمی باشد، در مورد قتل نیز بدین گونه عمل می شود و غالب انواع اتانازی را می توان مصداقی از قتل عمدی دانست، مگر اینکه مشمول حکم استثنایی ماده 268 ق.م.ا شود. در مورد دایره شمول این ماده اختلاف نظر وجود دارد. ما معتقدیم مطابق این ماده برای اینکه رضایت مجنی علیه موجب سقوط قصاص یا دیه شود، باید متعاقب عمل جانی، مجنی علیه اعلام عفو کند و الا مشمول این ماده نمی شود. با توجه به تعیینی بودن کیفر قصاص لذا در صورت عفو از قصاص از سوی مجنی علیه، اولیای دم نمی توانند مطالبه دیه کنند. اگر عمل مرتکب مشمول ماده فوق شود، نامبرده از بابت تعزیر مشمول ماده 612 ق.م.ا خواهد شد.
واژههای کلیدی: اتانازی، رضایت منجی علیه، انگیزه مرتکب.