عنوان
احکام فقهی حفاظت محیطزیست از منظر فقه امامیه
نویسنده
اصطلاحنامه
آلودگی -- جنبه های زیست محیطی (Pollution -- Environmental aspects) | بهداشت محیط زیست (Environmental health) | تخریب محیط زیست (Environmental Deterioration) | حفاظت محیط زیست -- جنبه های قرآنی (Environmental protection -- Qur'anic teaching) | حفاظت محیط زیست -- جنبه های مذهبی -- اسلام (Environmental protection -- Religious aspects -- Islam) | طبیعت -- جنبه های مذهبی -- اسلام (Nature -- Religious aspects -- Islam) | قواعد فقهی | محیط زیست -- جنبه های قرآنی | محیط زیست -- جنبه های مذهبی -- اسلام
استادراهنما
جواد سرخوش
استادمشاور
فریبرز ایمانیان
محل نشر
تهران
تاریخ نشر
1391
مقطع تحصیلی
کارشناسی ارشد
مشخصات ظاهری
20 ص.
زبان
فارسی
توضیح
محیط زیست موهبتی است خدایی که استفاده ی مفید از آن و حفاظت و سالم نگاه داشتن آن می تواند تأثیرات بسیار مثبتی در زندگی انسان داشته باشد. گسترش جوامع انسانی و توسعه ی شهر نشینی موجب پیدایش پدیده هایی چون تخریب و آلودگی محیط زیست شده است. تخریب یا اتلاف و یا آلوده سازی محیط زیست بنا به ادله ی فقهی زیادی همچون دلیل عقل، آیات قرآن، روایت ها، قواعد فقهی نظیر قاعده ی اتلاف، قاعده ی لاضرر و ... منفی بوده و انسان موظف به حفظ محیط زیست و تأمین سلامت آن است. راهکار عملی اسلام در حفاظت از محیط زیست را، می توان در بخش های مختلف احیای موات یافت که در آن اسلام آن چنان به احیاء و زنده کردن محیط زیست اهمیت داده که حتی برای احیاء کننده امتیاز مالکیت را به رسمیت شناخته است. در این پژوهش معلوم می شود مقوله ی محیط زیست به خوبی مورد عنایت شریعت قرار دارد و احکام و الزامات صریحی در زمینه های مرتبط با آن مطرح است.
اژههای کلیدی: حفاظت، محیط زیست، تخریب، اتلاف.