احکام فقهی حفاظت محیطزیست از منظر فقه امامیه
آلودگی -- جنبه های زیست محیطی (Pollution -- Environmental aspects) | بهداشت محیط زیست (Environmental health) | تخریب محیط زیست (Environmental Deterioration) | حفاظت محیط زیست -- جنبه های قرآنی (Environmental protection -- Qur'anic teaching) | حفاظت محیط زیست -- جنبه های مذهبی -- اسلام (Environmental protection -- Religious aspects -- Islam) | طبیعت -- جنبه های مذهبی -- اسلام (Nature -- Religious aspects -- Islam) | قواعد فقهی | محیط زیست -- جنبه های قرآنی | محیط زیست -- جنبه های مذهبی -- اسلام
جواد سرخوش
فریبرز ایمانیان
تهران
1391
کارشناسی ارشد
20 ص.
فارسی
محیط زیست موهبتی است خدایی که استفاده ی مفید از آن و حفاظت و سالم نگاه داشتن آن می تواند تأثیرات بسیار مثبتی در زندگی انسان داشته باشد. گسترش جوامع انسانی و توسعه ی شهر نشینی موجب پیدایش پدیده هایی چون تخریب و آلودگی محیط زیست شده است. تخریب یا اتلاف و یا آلوده سازی محیط زیست بنا به ادله ی فقهی زیادی همچون دلیل عقل، آیات قرآن، روایت ها، قواعد فقهی نظیر قاعده ی اتلاف، قاعده ی لاضرر و ... منفی بوده و انسان موظف به حفظ محیط زیست و تأمین سلامت آن است. راهکار عملی اسلام در حفاظت از محیط زیست را، می توان در بخش های مختلف احیای موات یافت که در آن اسلام آن چنان به احیاء و زنده کردن محیط زیست اهمیت داده که حتی برای احیاء کننده امتیاز مالکیت را به رسمیت شناخته است. در این پژوهش معلوم می شود مقوله ی محیط زیست به خوبی مورد عنایت شریعت قرار دارد و احکام و الزامات صریحی در زمینه های مرتبط با آن مطرح است.
اژههای کلیدی: حفاظت، محیط زیست، تخریب، اتلاف.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد