ارتداد از منظر فریقین و حقوق موضوعه ایران

توضیح

واژه ارتداد نزد لغویون به معنای رجوع و بازگشت است. ارتداد در قرآن کریم و احادیث و سیره ی معصومین (ع) صرف بازگشت از دین و تغییر عقیده نیست ؛ بلکه مرتدّ کسی است که پس از تبیین حقیقت و گردن نهادن به دین، از روی لجاج و عناد و به قصد ضربه زدن به دین به جحد و انکار حق می پردازد و الوهیت پروردگار متعال و یا رسالت نبی گرامی اسلام را منکر می شود.ارتداد در اسلام به صورت تاسیس نبوده است، بلکه در شرایع الهی دیگر وجود داشته است. در این پژوهش جایگاه ارتداد از منظر فقه امامیه و اهل سنت و حقوق کیفری ایران ، مورد بررسی قرار می گیرد . در فقه شیعه، ارتداد بر دو نوع ملی و فطری است، ولی علمای اهل سنت این تقسیم بندی را قبول ندارند.در فقه اسلامی برای مرتد مجازاتهایی از قبیل اعدام، حبس ابد، محرومیت از ارث، تقسیم اموال، عدم پذیرش توبه، از بین رفتن پیوند زناشویی و ممنوعیت ازدواج بیان شده است. احکام دنیوی ارتداد در هیچ یک از آیات قرآن بیان نشده و تنها سخن از وعید عذاب در آخرت می باشد. نتایج نشان می دهد اگر چه در قانون مجازات اسلامی ارتداد جرم تلقی نمی شود اما طبق اصل 167 قانون اساسی، قاضی در مواجهه با اتهام ارتداد مکلف است به منابع معتبر اسلامی یا فتاوای معتبر مراجعه کند. البته بایستی با توجه به اهمیت موضوع ارتداد ، مراجع قانونگذاری در این مورد تدابیری بیاندیشند تا در قانون مجازات اسلامی ارتداد بعنوان جرم تلقی گردد.
واژه‌های کلیدی: ارتداد