ازدواج و تمتع مرد از همسر در محدوده خردسالی تا ۱۸ سالگی

توضیح

بنابر ماده 1 کنوانسیون حقوق کودک، افراد انسانی زیر18 سال کودک محسوب میشوند فلذا با توجه به تعریف ارائه شده ازدواج این افراد تحت عنوان کودک همسری یاد میشود، جواز ازدواج کودکان از جمله مسائل مهم و پرمناقشهی حوزهی حقوق کودک است که پرداختن به آن تبعات و آثار متفاوتی را در مباحث فقهی، حقوقی و بطن جامعه خواهد داشت. مطابق قواعد فقه امامیه ازدواج صغیره و باکرهی بالغهی زیر 18 سال با اذن ولی جایز است و این امر به صورت قطعی پذیرفته شده است و به تبع آن قانونگذار در مادهی 1043 قانون مدنی آن را به رسمیت شناخته است. همچنین بنا بر قول مشهور فقهای امامیه بر زوج حرام است قبل از آنکه زوجهی صغیره به سن بلوغ برسد با او نزدیکی نماید لیکن در بسیاری از کتب فقهی متاخر امامیه فتاوایی مشاهده میشود که ظاهر آنها درنگاه اول موهم جواز استمتاع به طور مطلق از است. در پژوهش حاضر از طریق مطالعهی دقیق آرای فقهی و سایر ادلهی موجود و مطابق با قوانین موجود، بیان کردیم ازدواج با صغیره در مواردی که مصلحت و غبطهی او اقتضا میکند و همچنین ازدواج باکرهی بالغهی زیر 18 سال با اذن ولی جایز است، همچنین نوشتار حاضر با مداقه و تأمل در کلمات اصحاب عبارات فقهایی که سخن از جواز استمتاعات گفتهاند را ناظر به عناوین و احکام اولی دانسته و با حاکمیتی که برای قاعدهی لاضرر وجود دارد هرگونه استمتاعی از نابالغ را با توجه به لطمات جسمی و به خصوص روحی و معنوی که ممکن است برای او پدید آید مردود میداند. شیوهی تحقیق با توجه به استفاده از منابع متعدد فقهی و حقوقی کتابخانهای است و روش غالب تحقیق تحلیلی است وبه ارزیابی نظرات و آرای نقادی تبیین استدلالی متناسب با آن پرداخته شده است.
واژه‌های کلیدی: ازدواج، نابالغ، تمتع جنسی، کودک