توضیح

درباره اصل کرامت انسانی در فقه امامیّه و کاربرد آن در حقوق موضوعه که از موضوعات بسیار مهم در قلمرو حقوق ، فلسفه، اخلاق و عرفان و به طور کلّی در علوم انسانی است ؛ پژوهشهای چشمگیری به عمل نیامده بود تا تبدیل به کتابی و یا پایان نامه ای گردد و لذا جای خالی این موضوع احساس می شد. مخصوصا با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1948،کرامت انسان به عنوان مبنای مهمی برای تبیین و تدوین حقوق انسان به صورت جدی به عرصه حقوقی و قانونی وارد گردید،به طوری که امروزه بسیاری از کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران قانون اساسی خود را بر مبنای کرامت انسان تدوین می کنند.در این پایان نامه جایگاه کرامت انسان در فرآیند استنباط احکام و حقوق اسلامی بررسی گردیده و ثابت گردیده است که کرامت انسان در فرآیند اجتهاد(فقه و حقوق)می تواند منشأ نفی و اثبات بوده و صیانت کرامت انسان می تواند به عنوان یکی از مقاصد عام شریعت،در کانون یک قاعده فقهی قرار بگیردو مستند ومحصل برخی از فتاوای فقهی خصوصا در عرصه جهانی و بین المللی باشد.
واژه‌های کلیدی: اصل کرامت، فقه امامیه، حقوق موضوعه، حقوق بشر