اعتراض سیاسی در حکومت اسلامی از منظر فقه شیعه

توضیح

در جوامع بشری همواره بین منافع و مصالح افراد و گروه ها با یکدیگر تضاد وجود داشته که در بعضی مواقع، این تضاد موجب تقابل آنها گردیده که این تقابل گاهی بین شهروندان و دولت یا حکومت متبوع به صورت اعتراض بروز می نماید و از آنجایی که طرفین معمولاً به حق خود قانع یا احیاناً آشنا نبوده و یا اینکه به قوانین موضوعه تمکین نمی نمایند، بعضاً اینگونه اعتراضات به خشونت می گراید. این فرآیند ممکن است در یک جامعه تحت حکومت اسلامی هم واقع شود لذا در این تحقیق که تحت عنوان « اعتراض سیاسی در حکومت اسلامی از منظر فقه شیعه » انجام گردیده، با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و به روش توصیفی-تحلیلی به این سؤالات پاسخ داده شده است که اولاً اعتراض به زمامداران حکومت اسلامی از منظر فقه شیعه در قالب امر به معروف و نهی از منکر و نصیحت زمامداران مسلمین مجاز می باشد یا خیر؟ ثانیاً؛ مراحل، حدود، آداب و شرایط اعتراض در منابع فقه شیعه مشخص گردیده یا خیر؟ و ثالثاً چگونگی اعتراض به مسئولین در نظام جمهوری اسلامی ایران که یک حکومت اسلامی است و تحت احکام فقهی شیعه اداره می شود تعریف گردیده یا خیر؟ تا بدین وسیله چارچوب مشخصی برای انجام اعتراض ارائه گردد به نحوی که آحاد مردم ضمن اقدام برای استیفاء حقوق خود و یا برخورد اصلاحی با انحرافات احتمالی مسئولین حکومتی، مورد سوءاستفاده بدخواهان و دشمنان قرار نگرفته و از سوی دیگر این قابلیت در مسئولین حکومتی ایجاد شود که در مقابل انتقادات و اعتراضات منتقدین و معترضین با روی گشاده و سعه صدر برخورد نموده و آن را فرصتی برای اصلاح کجی ها و انحرافات احتمالی تلقی نمایند.
واژه‌های کلیدی: حکومت اسلامی، اعتراض، اصلاح، امر به معروف و نهی از منکر