اعمال جراحی زیبایی در روابط زوجین از منظر حقوق ایران و فقه امامیه

توضیح

تحقیق حاضر با هدف بررسی اعمال جراحی زیبایی در روابط زوجین از منظر حقوق ایران و فقه امامیه انجام شد. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی است وبا استفاده ازروش کتابخانه ای، از نوع تحقیق کاربردی، توصیفی - تحلیلی انجام شد. یافته‌های این مطالعه نشان داد، تصرفات انسان در جسم خود از مصادیق حرام تغییر در خلقت خداوند به‌شمار نرفته و تا جایی که به سلامتی شخص آسیب نرسانده و یا موجب فعل حرامی نشود، مشروع است. بنابراین تصرفات زیبایی ساز، علی الأصول از لحاظ شرعی بلامانع است. این عمل در صورتی که مانع تصرفات زوج شده یا با رعایت مصالح خانواده تداخلی پیدا کند، باید اذن شوهر را لازم دانست. درواقع درجایی که، عمل جراحی زیبایی با اهداف درمانی یا ترمیمی و به عبارتی ضروری باشد، اما در موارد غیرضروری و مواردی که از منظر متخصصان علم پزشکی درمان به معنای واقعی و دقیق کلمه به شمار نمی آید، مرد از لحاظ حقوقی مکلف به پرداخت این قبیل مخارج نخواهد بود؛ اگرچه ممکن است عرفأ یا اخلاقا چنین کاری را انجام دهد یا حتی مکلف به اتیان آن باشد. همانگونه که زن در امور مالی و دارایی خود از استقلال مالی برخوردار است، در امور غیر مالی نیز دارای آزادی در شؤون شخصی و برخوردار از استقلال اجتماعی است. لکن در چهارچوب روابط زوجیت و امور مربوط به خانواده به موجب ریاست شوهر، موظف به تبعیت از «صلاحدید» و «مصلحت اندیشی» اوست و لازم است آنچه را که شوهر به «خیر» و «مصلحت خانواده و اعضای آن» تشخیص میدهد، بپذیرد.
واژه های کلیدی: جراحی زیبایی، روابط بین زوجین، حقوق ایران، فقه امامیه