الگوی مطلوب قرارداد مشارکت در ساخت در نظام حقوقی ایران

توضیح

قرارداد مشارکت در ساخت یکی از انواع قراردادهای ساخت و ساز است که مطابق آن مالک زمین با شخص دیگری (حقیقی یا حقوقی) قراردادی منعقد می کند تا در ازای ساختن پروژه ای ساختمانی در زمین مزبور در آنچه ساخته می شود، شریک گردند و قدر السهم هر طرف که به نسبت آورده های ایشان (زمین و ساخت و ساز) تعیین می شود، پس از پایان ساخت و ساز، تفکیک و با نام هرکدام، به ثبت می رسد. سوال و نیاز اصلی که در مورد این نوع خاص از قراردادها به وجود آمده است کم کردن از مشکلات ناشی از اجرای این نوع از قراردادها به وسیله ی ارایه ی الگوی مطلوبی از آن است که به دلیل فراگیری این نوع از قراردادها بروز مشکلات ناشی از ان نیز روز به روز بیشتر می گردد. در این راستا لازم است ابتدا کلیات قرارداد ها بررسی گردد که مسایلی همچون مشروعیت و ماهیت و همچنین ارکان قراداد مشارکت در ساخت و نیز شرایط، اوصاف، آثار و انحلال این قرارداد مورد بررسی قرار گرفته است. پس از بررسی این موارد کلی که لازم و ضروری بوده است مواردی خاص قرارداد مشارکت در ساخت همچون حل اختلاف، تملیک و تملک تدریجی زمین و بنای احداثی، پیش قروش قدر السهم از سوی طرفین و تعدیل، تعلیق و انتقال قرارداد مورد بررسی قرار گرفت. پس از بررسی این مباحث و با توجه به آیین نگارش قراردادها و با رعایت شکل و اصول کلی نگارش قراردادی، نمونه ای از قرارداد مشارکت در ساخت نگارش یافته است که در ضمن آن نیز مسایل مهمی همچون مابه التفاوت (بلاعوض)، تقسیم نامه، پیش فروش، شرط مذاکره ی مجدد و فورس ماژور جدای از بندهای اصلی قرارداد که آنها نیز خود به تفصیل بیان شده اند مورد طرح و بررسی قرار گرفته است با امید به اینکه با علم و اطلاع بیشتر از این نوع خاص از قرارداد مشکلات ناشی از اجرای آن نیز در مرحله ی عمل رو به کاستی گذارد و باشد که به وسیله ی نگارش قراردادی مناسب از بروز مشکلات حدالامکان جلو گیری نمود.
واژه‌های کلیدی: مشارکت در ساخت، مالک زمین، شریک، آورده، تملیک و تملک تدریجی.