اکثریت‌ سالاری از نگاه قرآن و امام علی (ع)

توضیح

مقوله اکثریّت سالاری از جمله مقولاتی نیست که مسلمانان برای بار نخست و از طریق تجربه غربی با آن آشنا شده باشند، بلکه بالعکس مردم سالاری در تجربه و اصول سیاسی مسلمانان حاضر بوده است. گواه آن تجربه حکومت اسلامی در صدر اسلام می‌باشد. حکومت پیامبر (ص) در مدینه و چند سال حاکمیت امام علی (ع) در کوفه بزرگترین شاهد در تجربه نحوه دخالت مردم در حکومت است. خداوند نیز در جای جای قرآن کریم، به وصف اکثریت پرداخته و در این زمینه سخن گفته است. این پایان نامه در صدد بررسی جایگاه اکثریت در دیدگاه قرآن کریم و سیره امام علی (ع) است چراکه دانستن دیدگاه اسلام در این باره ما را در اعتبار بخشیدن به رأی اکثریت (که امروزه به عنوان یک اصل پذیرفته شده است)، یاری می رساند. با بررسی آیات و روایات به این نتیجه دست می یابیم که قرآن کریم و امامان ما به حضور حداکثری ارج می نهند. اگرچه عملاً در بیشتر مواقع از اکثریت خیری نیست چراکه اکثریت در بیشتر اوقات به دنبال خواهش های دل می روند. قرآن کریم می خواهد ما را به این نکته متوجه کند که اکثریت و اقلیت ملاک نیست، بلکه ملاک حق چیزی غیر از کمیت است. ممکن است گاهی حق با اقلیت باشد و گاهی با اکثریت. چنانکه گاهی خداوند به اکثریت ارج می نهد و گاهی آن را زیر سئوال می برد. این رساله با تحلیل محتوای آیات و سیره امام علی (ع) به نقش و جایگاه اکثریت در حوزه های مختلف (و نه فقط در سیاست)، بررسی موارد و مصادیق اعتبار یا عدم اعتبار رأی اکثریت پرداخته است تا زمینه فحص بیشتر را برای دانشجویان و اهل پژوهش فراهم سازد.
واژه های کلیدی: علی‌‌بن ابی‌طالب ‌‌(ع)- امام اول، نگرش، قرآن‌، امام علی (ع)، اعتبار رای اکثریت ، مردم سالاری.