باروری با پیوند رحم در فقه وحقوق ایران (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

جدید ترین شیوه درمان ناباروری در زنان فاقد رحم یا زنانی که دچار بیماری های رحمی هستند، پیوند رحم است.این نوع درمان تا حدی چالش های روش پیشین(رحم اجاره) را برطرف می نماید اما احتمالا چالش های دیگری را به همراه خواهد داشت. به طور کلی پیوند رحم روشی است که در آن رحم سالم به فردی که رحم ندارد یا دچار بیماری است پیوند می شود. باید توجه داشت که پیوند رحم با سایر پیوند ها تفاوتی بنیادین دارد چراکه رحم یک اندام حیاتی نیست بنابراین در اثبات مشروعیت آن نمی توان به مسئله نجات نفس محترم تمسک کرد و باید برای اثبات مشروعیت آن به دنبال دلایل دیگری بود.در پژوهش پیش رو در وهله نخست در صدد پاسخگویی به این سوال خواهیم بود که حکم فقهی باروری با استفاده از روش پیوند رحم چیست و آثار آن کدام است؟ در ادامه به این مطلب خواهیم پرداخت که آیا عملکرد رحم در تکون جنین موثر است یا فقط نقش استقرار جنین را بر عهده دارد ؟ در نهایت نیز رویکرد قانونگذار ایران را نسبت به این عمل بررسی خواهیم نمود. در هر حال به نظر می رسد علیرغم خطرات احتمالی که این روش برای اهداکننده و گیرنده دارد، گامی جدید برای رفع مشکلات ناباروری خانواده هاست و انجام آن از نظر فقهی با رعایت شرایط و ضوابط بلا مانع است و ضرر های ناشی از آن قابل چشم پوشی است. از این رو قانون گذار باید برای برطرف ساختن خلا های قانونی موجود، نظر صریح خود را در این زمینه اعلام نموده و شرایط و ضوابط پیوند رحم را به طور دقیق مشخص نماید. در ادامه چنانچه مطالعات نشان می دهد عملکرد رحم در استقرار جنین موثر است نه تکوین آن. چنانچه قرآن کریم نیز بدان پرداخته و در این باره اینچنین می فرماید؛ «ثم جعلناه فی قرار مکین، سپس او را به صورت نطفه ای در جایگاهی استوار قرار دادیم».در این صورت می توان نتیجه گرفت اهداء کننده یا خانواده او حقی برای مطالبه فرزند حاصله نخواهند داشت چراکه پیوند رحم سبب انتقال مواد ژنتیکی از اهداء کننده به جنین نمی شود.
واژه‌های کلیدی: اهداء عضو، پیوند عضو، پیوند رحم، باروری.