بررسی احکام فقهی-حقوقی درمان‌های پیشرفته کمک باروری

توضیح

نازایی مسئله شایعی است که تقریباً 15 درصد زوجین به آن مبتلا هستند با پیشرفت علمی دانشمندان در زمینه پزشکی ، و با استفاده از فناوری های جدید ، امکان داشتن فرزند را تقریباً برای اکثریت زوج های نابارور امکان پذیر نموده اند. با بکارگیری انواع روش های درمانی در تولید مثل فقیهان و حقوقدانان را بر آن داشته که دیدگاه های فقهی و حقوقی خویش را در قالب فتاوی یا مقالات عرضه نمایند. درمان های کمک باروری بسته به نوع بیماری زن و مرد با روش هایی چون، تلقیح مصنوعی با اسپرم شوهر ، تلقیح مصنوعی بین زن و مرد بیگانه در قالب اهدای اسپرم ، اهدای تخمک ، اهدای جنین و رحم اجاره ای انجام می شود و احکام آن از دو نظر مورد توجه است یکی حکم تکلیفی در جواز و حرمت این عمل و دیگر حکم وضعی درباره طفلی که از آن به وجود می آید. با بررسی نظرات فقهی در خصوص این عمل می توان به سه نظریه ی مهم دست یافت :1- تمامی روش ها مطلقاحرام است.2- با پرهیز از مقدمات حرام تمام روش ها جایز است.3- قائل به تفصیل شده اند که برخی صورت ها حرام وممنوع است و برخی دیگر از صورت های آن جایز است. بسته به نوع نظر فقها نسب و آثار نسب طفل متولد از انواع روش های تلقیح مصنوعی مشخص می شود. در صورت اثبات نسب تمامی آثار نسب و حقوق فرزندان طبیعی از جمله حضانت ، نفقه ، ارث به وی تعلق می گیرد. در این نوشتار برآنیم تا ضمن بررسی مختصر موضوع بحث (درمان های پیشرفته کمک باروری)نظریات فقهی حقوقی واحکام تکلیفی ووضعی مرتبط با بحث را ارائه نمائیم.
واژه های کلیدی: باروری، نظام حقوقی، درمان های پیشرفته کمک باروری، احکام فقهی، روش درمانی.