توضیح

حضرت امام خمینی(ره) به عنوان فقیهی که زمامداری اداره جامعه اسلامی را برعهده داشته‌اند و نظریه حکومت اسلامی را از نظر به عمل رساندند، اهمیت توجه به فقه سیاسی و نوع نگرش ایشان به مقوله حکومت و حکومت داری؛ دو چندان می‌باشد. تا جایی که معاندین و مخالفین برای تخریب چهره فقاهتی ایشان، مخصوصا پس از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری آن امام راحل، دست به هر اقدام منافی اخلاق می‌زنند. در اقدام اخیر با طرح شبهه‌ای پیرامون این نکته که حضرت امام خمینی(ره) قائل به این هستند که می‌توان برای حفظ نظام اسلامی و مشخصا جمهوری اسلامی به مخالفان حکومت، از بهتان و امور منافی اخلاق استفاده کرد؛ فلذا این پژوهش سعی بر آن دارد که ضمن زدودن هرگونه شبهه پیرامون غیراخلاقی بودن فقه سیاسی امام خمینی، با بررسی های دقیق فقهی روایت موسوم به «مباهته» و مشخصا عبارت بحث برانگیز «باهتوهم» از آن روایت و همچنین نوع برداشت هایی گوناگون از آن؛ نتیجه‌ای روشن از این مهم، ارائه داده و تصویر سازی های معاندان سیاسی نظام جمهوری اسلامی، که بعضا سبب وارد شدن لطمه به ساحت معظم فقه و فقهای عظیم‌الشأن اسلام می شود را، بی اثر نماید. از آنجایی که پر واضح است مرز های اخلاقی فقه سیاسی و این انگاره که می‌توان برای حفظ نظام سیاسی به مخالفان سیاسی آن، بهتان زد، به هر قیمتی از چشم مردم انداخت؛ و اینکه اساسا تا چه حد ادعای مذکور دارای وجاهت در فقه سیاسی امام خمینی(ره)، به عنوان فقیهی که علاوه بر رهبری انقلاب اسلامی، معمار قانون اساسی بوده اند؛ مبنای اصلی و سوالِ تحقیقِ حاضر بوده است. برای بررسی دقیق و اجتهادی تحقیق، کوشیده است در یک نظم فقهی ادعای مذکور بررسی شود که اولا، در فقه سیاسی شیعه و به طور خاص در فقه سیاسی امام خمینی(ره) چقدر این گزینه جایگاه داشته و دارد. در نهایت باید ابراز داشت نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در فقه سیاسی امام(ره) مرز های اخلاقی محفوظ و اساسا این ادعا کاملا غیر فقهی و نوعی تحمیل به فقه سیاسی امام‌خمینی(ره) و مدرسه فقهی ایشان تلقی می‌شود. نتایج تحقیق علاوه بر تبیین دقیق از احکام سیاسی فقه و مرزهای اخلاقی آن می تواند در طراحی الگوی حقوق سیاسی مردم در حکومت اسلامی همواره مد نظر قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: فقه سیاسی، حفظ نظام، حکومت اسلامی، امام خمینی، اخلاق و فقه.