بررسی بیع زمانی و جایگاه آن در فقه و حقوق ایران و مقایسه آن با حقوق اروپا (فرانسه، انگلیس، اسپانیا)

توضیح

مالکیت زمانی قراردادی است که در آن مالکان سهمی در ملکی طبق زمان معیّن شده خواهند داشت. این قرارداد، قراردادی جدید است و زادگاهش کشورهای اروپایی می باشد.در کشور ما ایران، شرکت آبادگران این قرارداد را برای اولین بار به منظور فروش اتاق های هتل به اجرا درآورد. دراین رساله مااین قرارداد رابرطبق فقه و حقوق اسلامی بررسی نمودیم و سپس آن را با حقوق کشور خودمان تطبیق دادیم. سیستم رایح در این قرارداد، سیستم مالکیت مشاع می باشد.شرکت آبادگران هم، قراردادهای مالکیت زمانی خود را بر طبق این سیستم اجرا می کند‌، یعنی بیع مشاع به شرط مهایات. عقود معینی که شبیه این عقدند عبارتند از؛ بیع، صلح، مهایات، اجاره، شرکت و وقف. علاوه بر این عقود، می توانیم این قرارداد را به عنوان عقد نامعیّن، براساس این اصول بررسی نماییم. اصل آزادی اراده، اصل حاکمیت اراده و نظریه ی کلّی قواعد عمومی قراردادها. دو دیدگاه در مورد تایم شر وجود دارد، گروهی از فقها و حقوق دانان آن را پذیرفته اند و گروهی دیگر آن را رد کردند. ما تمامی دلایل آنان را مورد بررسی قرار دادیم و سرانجام توانستیم دلایل گروه دوم را رد کنیم و اعتبار این قرارداد را ثابت کنیم . روش ما در این تحقیق ، روش رایج فقهی و حقوقی است .
واژه‌های کلیدی: مالکیت زمانی، بیع، مالکیت مشاع، مهایات، صلح