توضیح

گروه های تکفیری در بمب گذاری و حملات انتحاری خود در بازارها و سایر اماکن عمومی و پر رفت و آمد انسان های بی گناه زیادی را می کشند و هنگامی که به آنان اعتراض می شود که چرا انسانها و مسلمانان را می کشید، برای توجیه کار خود به قاعده فقهی بنام تَتّرُس استناد میکنند. قاعده ای که در آن به جواز کشتن گروگانهایی که دشمن به عنوان سپر انسانی از آنها استفاده میکند حکم می شود. اما باید دانست که عمل تکفیری ها در کشتار مسلمانان هیچ ارتباطی با حکم فقهی تترس ندارد؛ زیرا این قاعده از نظر فقهای اسلام شرایط خاصی دارد و فقها تنها در صورتی فتوا به جواز جنگ با دشمن-بااحتمال کشته شدن گروگانها - می دهند که شرایط این قاعده وجود داشته باشد. درحالیکه مردمی که در کوچه و بازار در حال رفت و آمد و خرید و فروش هستند، از سوی هیچ کسی به عنوان سپری برای محافظت خود قرار نگرفته اند تا مشمول این قاعده شوند. همچنین این مساله در حقوق بین الملل نیز با عنوان سپر انسانی مطرح شده است که طبق کنوانسیون ژنو و قراردادهای جنگی بر اساس اصل تفکیک بین نظامیان و غیرنظامیان ممنوع و جنایت جنگی می باشد. این پژوهش بعد از بررسی ممنوعیت عملیات انتحاری و ادله آن در اسلام و حقوق بین الملل، تترس(سپر انسانی) و شرایط و ادله مشروعیت آن، به بررسی دیدگاه تکفیری ها در استناد عملیات انتحاری به تترس و نقد دیدگاه آنها از منظر فقه و از منظر حقوق بین الملل می پردازد.
واژه های کلیدی: تروریسم، گروه های تکفیری، عملیات انتخاری