بررسی تروریسم سایبری در نظام حقوقی ایران و فقه امامیه

توضیح

فضای سایبر یک گستره بدون مرز و غیر ملموس است که چون دارای یک محیط خاموش و منفعل می باشد خلوتگاه مناسبی برای مرتکبین جرایم مختلف و حتی تروریست ها محسوب می شود. جرم تروریسم سایبری از جمله جرایمی است که در این فضا رخ می دهد. در این تحقیق سعی بر این شد تا در فصل اوَل به تعاریف تروریسم و فضای سایبر و برخی جرایم از قبیل محاربه و افساد فی الارض پرداخته شود و در فصل دوَم به تحلیل حقوقی تروریسم سایبری بپردازیم. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که این جرایم ماهیَتی متفاوت از نوع سنَتی آن دارد و به دلیل تفاوت های موجود، مجرمین این جرایم را نمی توان تحت عناوین مجرمانه محاربه یا افساد فی الارض و سایر جرایم محکوم نمود. تنها قانونی که می توان به آن در رابطه با تروریسم سایبری استناد نمود و مجرمین این اعمال ارتکابی را مجازات کرد قانون جرایم رایانه ای می باشد که این مجازاتها، همان مجازاتهای متداول حقوق جزای کلاسیک همچون حبس و جزای نقدی است. خسارات حاصل از این جرم بسیار گسترده می باشد و مجازاتهای تعیین شده نه تنها کافی نیست، حتَی در مواردی نامناسب و قابل نقد به نظر می رسد. از طرفی مرتکبین این جرایم ممکن است از سوی دولت هایی که به این علوم دسترسی دارند، در راه اهداف راهبردی دیگر ملت های جهان به کار گرفته شود که موجبات تهدید های فزاینده ای را در عرصه بین المللی فراهم کرده است، بنابراین لزوم اتحاد کشورها برای دست یابی به یک کنوانسیون برای تعیین مرجع ذی صلاح رسیدگی و همچنین تعیین مجازات متناسب با خسارات حاصله به شدَت احساس می شود.
واژه‌های کلیدی: تروریست، افساد فی الارض، سایبر، فضای مجازی، محاربه، جرایم رایانه ای