توضیح

خداوند متعال که صاحب جمیع صفات و سرچشمه همه مقدسات است یکی از صفات ‌او قدّوس است لذا هرچه را که خداوند‌ ‌آفریده قابل احترام و مقدس بوده و اهانت به ‌آن نیز مذموم و ناپسند است. منظور از احترام گزاردن، ارج نهادن به آن چیزی ‌است که نزد دیگران عزیز و گرامی است؛ آن امور ممکن است که حیثیت و موقعیت ‌اجتماعی، اموال و از همه بالاتر باورها و اعتقادات دینی و مذهبی باشد، به طوری‌ ‌که ‌اغلب، برای حفاظت و مواظبت از این آرمان‌ ‌های مقدس از بذل مال و جان دریغ نمی ‌کنند.‌‌ ‌این تحقیق با بررسی در آیات و روایات و نظرات فقها و همچنین تفحّص در ‌مباحث حقوقی انجام گرفته و مشخص گردید در نظام مقدس اسلام توهین و ‌ناسزاگویی به دیگران از نظر اخلاقی مذموم و جزء گناهان کبیره شناخته شده است ‌زیرا اسلام برای حیثیت و شرافت افراد، اهمیت خاصی قائل می باشد. از جمله ‌خداوند در قرآن کریم در آیه اول سوره همزه عیب جویان هرزه زبان و در آیه147 ‌سوره نساء بد زبانی را مذمّت فرموده است و از آن جا که جامعه ایرانی، اسلامی و ‌تابع احکام شرعی است قوانین کیفری با تأسّی از قوانین اسلام شکل گرفته لذا برای ‌اهانت به مقدسات، مجازات تعیین نموده که بسته به نوع آن دارای شدت و ضعف می ‌باشد به طوری که برای سبّ النبی اشدّ مجازات یعنی اعدام در نظر گرفته شده است ‌که نشانگر شأن و منزلت والای مقدسات در اسلام می باشد. در این نوشتار به بررسی ‌تطبیقی این موضوع در نظام حقوقی‌ ‌‌"اسلام‌"، "حقوق کیفری ایران" و "برخی ‌کشورهای اسلامی" پرداخته‌ایم.‌
واژه‌های کلیدی: مقدسات، توهین، سب، شتم، فقه، احکام فقهی، توهین به مقدسات، قوانین، کشورهای اسلامی، بررسی تطبیقی