توضیح

امتیاز انسان نسبت به سایر موجودات، استعدادِ رشد و کمال اوست، لیکن این مزیت نیازمند آن است که والدین در ایفای مسؤولیت خویش در قبال فرزندان و در تمامی مراحل رشد آنان به درستی عمل کنند. در این میان سن مناسب برای ازدواج بسیار مهم و تأثیرگذار است، برای زندگی زناشویی، صلاحیت و آمادگی جسمی،روانی و اجتماعی لازم است. متأسفانه به بهانه ها و توجیهات مختلف، و اشکال در قوانین فقهی و حقوقی ازدواج های زودهنگامی رخ می‌دهد که اغلب دربردارنده ی آزار، بهره کشی و خشونت علیه کودکان و تعارض های جدی با حقوق آنان است، شناسایی سنی که در آن سن فرد قابلیت رویارویی با مسائل و درک موقعیت خود پس از ازدواج را داشته باشد ضروری به نظر می‌رسد. در فقه اسلامی، بلوغ نقطه شروع مسئولیت و اهلیت برای استیفای حق است. با توجه به ثاثیر بسزای ازدواج بر تعالی یا انحطاط فرد و جامعه، بررسی سن ازدواج ازجمله مسائل مورد توجه اکثر نظام های حقوقی است. این پژوهش در پی پاسخ به سوال اصلی تحقیق تحت عنوان آیا فقه اسلامی و حقوق ایران اجازه ازدواج دختران را قبل از سن بلوغ می دهد، می باشد. بررسی ها نشان از مشکلات زیاد در احکام فقهی و حکومتی است در فقه شرط ازدواج را نه تنها بلوغ جسمی دانسته اند بلکه نشانه های بروز بلوغ را کافی دانسته اند و از طرفی در قوانین موضوعه ایران-ملاک‌ازدواج احراز شرایط سنی است که بازهم با عدم توجه به بلوغ جسمی و فکری و اجتماعی دچار اشکال است . نتیجه اینکه رسیدن به بلوغ جنسی شرط لازم برای ازدواج بوده ولی کافی نیست شرایط دیگری مانند بلوغ فکری و اجتماعی نیز نیاز است و بهترین سن ازدواج سنی است که هم با مقتضیات زمان و نیاز های جامعه همراه باشد و هم دور از فرهنگ حاکم بر جامعه نباشد .
واژه‎‌های کلیدی: فقه اسلامی، نظام حقوقی ایران، ازدواج، بلوغ فکری و اجتماعی، بلوغ جسمی