بررسی تطبیقی تابعیت در فقه و حقوق موضوعه

توضیح

تابعیت عبارت است از تعلق حقوقی ، سیاسی و معنوی شخص به یک دولت معین . رابطه تابعیت از دو طریق به وجود می آید ، طریق اول تابعیت اصلی که از دو طریق اصل خون (نسبی) و اصل خاک (ارضی ) به وجود می آید و طریق دوم تابعیت اکتسابی است که معمولا با درخواست افراد و قبول دولت اعطا کننده به وجود می آید که ویژگی های اجتماعی و قوانین حقوقی هر کشورعامل تعیین کننده برای تحصیل تابعیت است. اعطای تابعیت می تواند یکی از روش های جذب نیروی انسانی مستعد و شایسته برای به کار گیری در مسیر توسعه اقتصادی و اجتماعی باشد .تصمیم در مورد به دست آوردن یا از دست دادن تابعیت با دولت ها می باشد و اراده شخص در این زمینه تعین کننده نیست، به عبارت دیگر هر دولت خود تصمیم می گیرد چه کسانی و با چه مشخصاتی تبعه او محسوب می شوند. در این رابطه و پیوند، شخص در مقابل تابعیت خود، از حمایت دولت متبوع برخوردار می شود و در مقابل دولت متبوع به حمایت او در مقابل دیگرکشور ها و نهاد های بین المللی موظف است. در قوانین و مقررات اسلامی تابعیت معنا و مفهوم گسترده تری دارد و مبنای آن را پذیرش اسلام یا قبول حکومت اسلامی و عضویت در آن تشکیل می دهد، یعنی از دیدگاه مقررات اسلامی، اشخاصی اتباع دولت اسلامی محسوب می شوند که اسلام آورده باشند یا تحت قراردادی که با امام مسلمانان یا یکی از مسلمانان منعقد می کنند، حکومت اسلامی و اجرای قوانین آن را پذیرفته باشند. هدف از این تحقیق بررسی تطبیقی تابعیت در فقه و حقوق موضوعه بوده و به تبیین و تفسیر مفهوم تابعیت و انواع و شرایط آن در هر دولتی پرداخته شده است.
واژه های کلیدی: تابعیت، سیستم خون، ترک تابعیت، سیستم خاک، آثار تابعیت، بی تابعیتی، سلب تابعیت