توضیح

چکیده:
کمال مطلوب در آیین دادرسی ، احقاق حق و فصل خصومت است . این دو هدف می بایست همواره به طور یکسان مورد توجه قرارگیرد؛ زیرا افراط و تفریط در هر یک موجب ایجاد مشکلات و معظلات فراوانی می شود . موضوع پایان نامه حاضر حول محور تجدیدنظر در رای دادگاه در امور مدنی از دیدگاه حقوق ایران و فرانسه می چرخد . با عنایت به اینکه این موضوع جنبه نظری و تئوری صرف نداشته بلکه از لحاظ عملی و کاربردی مورد استفاده می باشد و هر روزه تعداد زیادی از اصحاب دعوی با آن سر و کار دارند دارای اهمیت ویژه ای می باشد. تجدید نظرخواهی از آراء دادگاه درحال حاضر در اکثر نظام های حقوقی دنیا پذیرفته شده و به عنوان یک از حقوق مسلم افراد مطرح می باشد . نظام حقوقی کشور ما نیز ار این امر مستثنا نبوده وموضوع تجدید نظر در آراء دادگاه ها از ابتدای پیدایش مقررات آیین دادرسی مورد توجه واقع شده و تازمان حاضر فراز ونشیب ها و تغییرات زیادی داشته است و روند آن در قوانین قبل و بعد از انقلاب به طور اساسی دگرگون شده است .در قانون کشور فرانسه که از تجدید نظر به عنوان «پژوهش خواهی» یاد می شود ، پژوهش فقط عناوین رأیی که به طور صریح یا ضمنی مورد اعتراض قرار گرفته و متفرعات آ ن را در اختیار دادگاه قرار می دهد را شامل می شود . در این این پایان نامه ، به مقایسه سیستم حقوقی کشور فرانسه با حقوق کشور کشورمان در مساله تجدیدنظر یا پژوهش ، پرداخته ایم تا محاسن و عیوب هر کدام روشن شود . آنچه قابل ذکر است این است که گرچه در مقایسه بین سیستم حقوقی ایران و فرانسه موارد اختلاف بسیاری وجود دارد اما با توجه به پیشینه حقوقی کشور ما در این مساله نیز مشابهت های زیادیبین حقوق ایران و فرانسه وجود دارد ، لذا استفاده از تجارب قانونگذار فرانسه در این زمینه نیز سومندتر به نظر می رسد.
واژه‌های کلیدی: تجدیدنظر، پژوهش خواهی، ایران ، فرانسه، دادرسی، امور مدنی