بررسی تطبیقی تشدید مجازات از دیدگاه فقه امامیه و حنفیه

توضیح

تغلیظ در لغت به معنای غلیظ کردن و موردی را بر کسی سخت و درشت نمودن است و در اصطلاح، به معنای تشدید کردن مجازات و در مورد دیه، افزودن یک سوّم، به دیه انتخابی می باشد. اصلی ترین دلایل نقلی تغلیظ مجازات عبارتند از: 1. حرمت مکان 2. حرمت زمان 3. تکرار جرم 4. تعدد جرم شارع مقدّس به علّت حرمت خاصّی که به مکان بیت الله الحرام و حرم مکه مکرمه و همچنین ماههای حرام ( ذو القعده، ذو الحجّه، محرّم و رجب ) قائل شده، جنایات صورت گرفته در این مکان و زمان ها را مشمول تشدید یا تغلیظ مجازات قرار داده است که فقهای اسلام در اصل آن اتّفاق نظر داشته و در برخی مصادیق دارای اختلاف نظر می باشند. خداوند متعال در قرآن کریم طیّ آیاتی حر مت این مکان و زمانها را مورد تأکید قرار داده است. همچنین مبحث تعدد و تکرار جرم از جمله مواردی هستند که در تمامی متون فقهی و روائی فقها و محدثین اسلام مورد اشاره بوده و مرتکبین آنها به شدت مورد سرزنش قرار گرفته اند. از نظر عقلی نیز بسیار واضح است که این اعمال مذموم بوده ومرتکبین آنها با تشدید مجازات همراه خواهند شد. در این پایان نامه علت بوجود آمدن تغلیظ مجازات، تأثیر هتک حرمت برخی زمانها و مکانها در تشدید مجازات، اینکه نعدد و تکرار چگونه و با چه شرایطی باعث تشدید مجازات می گردند، علل محدود شدن تغلیظ دیه به ماههای حرام و حرم مکه مکرمه، نوع نگرش فقهای امامیه و حنفیه به موضوع تغلیظ مجازات و تطبیق نظرات و ذکر وجوه اختلاف و اشتراک آنها مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
واژه‌های کلیدی: تشدید مجازات، مطالعه تطبیقی، فقه جعفری، فقه حنفی، تغلیظ، دیه، تکرار جرم، تعدد جرم،