بررسی تطبیقی حمایت از حریم خصوصی در فقه اسلام و حقوق ایران

توضیح

هدف از انجام این پژوهش بررسی تطبیقی حمایت از حریم خصوصی در فقه اسلام و حقوق ایران می باشد.حـریم خصوصـی، مفهـومی سیال است که امروزه از جمله آزادی وجدان و اندیشه، کنترل بر جسـم خـود، داشـتن خلـوت و تنهایی در منزل و مکان خصوصی، کنترل بر اطلاعات شخصی، رهـایی از نظارت هـای سـمعی و بصری دیگران، حمایت از حیثیت و اعتبـار خـود و حمایـت در برابـر تفتیش هـا، تجسس هـا را شامل میشود. حق حریم خصوصی، حق زندگی کردن است با میـل و سـلیقه خـود و با حداقل مداخله و ورود دیگران. به دیگر سخن، حقی است که بر اساس آن، افـراد می‌توانند تعیین کنند که دیگران تا چه اندازه می‌توانند به لحـاظ کمیـت و کیفیـت، اطلاعـاتی دربـاره آنـان داشته باشند؛ در حریم خصوصی، انتظار این است که اطلاعـات شخصـی و محرمانـه، کـه از آن در محلـی خصوصی پرده برداشته می‌شود، برای شخص سومی آشکار و بـرملا نشـود زیـرا ایـن افشـاگری سبب ناراحتی یا اضطراب و تنش احساسی برای کسی می‌شود که نسبت به ایـن مسـئله حسـاس است در واقع حریم خصوصی به افرادی تعلق می‌گیرد که در محلی هسـتند کـه شـخص انتظـار دارد آن محل خصوصی بماند. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که حقوق و آزادی ها به منزله حریم خصوصی به طور ضمنی و در میان سایر قواعد حقوقی، به طور ناقص، مورد حمایت قرار گرفته اند. قانون اساسی، قانون مجازات اسلامی، قانون آیین دادرسی کیفری، قانون آزادی اطلاعات، قوانین و مقررات مربوطه به ارتباطات پستی، تلفنی و قانون مطبوعات در زمره قوانین و مقرراتی هستند که گاه ضمنی و گاه صریحا از برخی مصادیق حریم خصوصی حمایت کرده اند.
واژه های کلیدی: حق، حریم خصوصی