بررسی تطبیقی قرارداد سفارش ساخت (استصناع) در حقوق موضوعه و فقه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

استصناع در لغت از ماده صنع و بر وزن استفعال به معنای طلب کار و عمل می باشد. و در اصطلاح به معنای قراردادی است که در آن سازنده متعهد به ساخت و تحویل کالا در زمان معین، مطابق با درخواست سفارش دهنده در مقابل بهایی که طرفین بر آن توافق کرده اند، می باشد و عقد از زمان سفارش منعقد می گردد. در فقه امامیه مطلب چندانی در مورد استصناع دیده نمی شود و فقط تعداد اندکی از فقها در مورد آن اظهار نظر کرده اند. لکن در مذاهب اربعه اهل سنت این عقد از جمله عقود صحیح و مشروع شمرده شده است و برای صحت آن به ادلّه های مختلف استناد کرده اند. در مورد این عقد که منطبق بر یکی از عقود معین از جمله بیع، اجاره، جعاله می باشد احتمالاتی ذکر شده است که هر کدام از این احتمالات با اشکالاتی مواجه است. ولی به نظر می رسد که استصناع (سفارش ساخت) گرچه شباهتهایی با برخی از عقود دارد، لکن عقدی مستقل از سایر عقود است زیرا در این عقد «عمل» و «عین» (کالایی که ساخته می شود) برذمه ی سازنده مستقر می گردد. و از آن جا که اطلاق عقد بر آن عرفاً بلامانع است، اطلاق و عموم آیه (اوفوابالعقود)، عرف و سیره ی عقلا و اصل آزادی قرار دادها برمبنای ماده 10 قانون مدنی می تواند دلایل محکمی بر صحت و مشروعیت استصناع باشد و همچنین این عقد از جمله عقود لازم است و آیه (اوفوا بالعقود) و (اصاله اللزوم)، موید این مطلب می باشد.
واژه های کلیدی: عقد استصناع، سفارش ساخت، حقوق موضوعه، فقه، فقه جعفری، عقد بیع