بررسی جرائم میراث فرهنگی در حقوق ایران

توضیح

میراث فرهنگی در هر کشور در واقع یکی از مهمترین مولفه های هویت، خلاقیت و خودباوری ملی است که که از طریق آن، می توان آداب و رسوم، سیر تکاملی اقتصادی و اجتماعی و رشد کلی یک کشور را از جوانب مختلفی در طول تاریخ مورد تحلیل و بررسی قرار داد. لذا در اولین نگاه حفظ آثار فرهنگی بدلیل علمی در جهت حفظ تاریخ یک کشور و بدلیل اقتصادی در صنعت جذب توریسم، ضروری است و همیشه در تمامی کشورها، قوانینی برای حفظ و نگهداری از این آثار مهم و جلوگیری از تاراج و سرقت و یا نابودی آنها وضع و اجرا می شود. در ایران نیز حفاظت از این آثار امری ضروری بوده ودر این راستا وضع قوانین،برنامه ریزی متناسب و حرکت صحیح برای ساختن حال و آینده‌ای متکی بر تجارب تاریخی ضرورتی اجتناب ناپذیر تلقی می‌گردد. بر همین اساس هدف اصلی این پژوهش، شناخت دقیق قوانین مرتبط باحفظ میراث فرهنگی وتلاش برای پیداکردن راههای مناسب می باشد. بدیهی است بررسی تجارب تاریخی کشور، در امر سازماندهی فعالیت‌های مربوط به میراث فرهنگی در قالب تشکیلات اداری و قوانین ناظر به وجوه گوناگون فعالیت‌های مربوط به آن، می‌تواند در تبیین وظایف متقابل دولت و مردم در قبال این «ودیعه ملی» و همچنین اصلاح رو‌ش‌ها و قوانین موثر واقع شود. در نتایج بررسی قوانین مربوط به جرایم علیه آثار تاریخی- فرهنگی،مشاهده میگردد؛ قانونگذار با وضع مجازاتهای سنگین، نظر به تشدید کیفر مرتکبین این جرایم را داشته تا هرچه بیشتر در جهت حمایت کیفری از این آثار و اموال گام بردارد. اصلاح قوانین مربوط و ایجاد جرایم جدید، نشان از عزم و هم مقنن جهت حمایت و جلوگیری از انهدام میراث فرهنگی می باشد..
واژه‌های کلیدی: میراث فرهنگی، قوانین مصوبه ایران، چالش های قانونی، جرایم علیه آثار تاریخی، فرهنگی