بررسی جراحی پلاستیک و روش‌های نوپدید زیباسازی از منظر فقه امامیه و عامه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

پاسخگویی به مسائل نوظهور و مستحدثه متناسب با مقتضیات زمان و مکان از ویژگی های یک نظام کامل و دقیق است. اقدامات زیبایی یکی از رایج ترین اعمال است که در جامعه امروز مخصوصا بین جوانان شیوع پیدا کرده است، به همین دلیل بررسی حکم شرعی آن لازم و ضروری است. حکم فقهی جراحی زیبایی از نگاه فقهای امامیه از دو منظر عنوان اولی و عنوان ثانوی قابل بررسی است. در حکم اولی اکثر فقهای امامیه قائل به اباحه هستند و عده‌ای هم قائل به حرمت می‌باشند. از ادله قائلین به اباحه می‌توان به اصالة الاباحه و قاعدة سلطه اشاره نمود. قائلین به حرمت حکم اولیة جراحی زیبایی به دلایل حفظ نفس از ضرر و اضرار» تغییر خلقت خدا و مالک حقیقی بودن خداء تمسکک نموده‌اند. غرض عقلایی، اضطرار، ضرورت، عسر و حرج، اهم و مهم و مصلحت از عناوین ثانویه‌ای هستند که جواز جراحی زیبایی را ثابت می‌کنند. در برخی موارد گر چه حکم اولیه جراحی زیبایی اباحه است اما فقها بر اساس عناوین ثانویه حکم به حرمت نموده‌اند. از این عناوین ثانویه می‌توان به لمس و نظر حرام، تدلیس، غرور، اسراف و ضرر اشاره نمود. فقهای اهل سنت که با تفکیک میان جراحی ترمیمی و جراحی زیبایی، مورد اخیر را با استناد به آیات قرآن و روایات و به واسطه تغییر در خلقت الهی، وملازمات حرام، جایز نمی شمارند.