توضیح

دراین پژوهش مسئله تجسس ازمنظرمطالعات جرم شناختی موردبررسی قرارگرفته است. و در این تحقیق با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و ابزار کتابخانه ای مسائلی از جمله، دیدگاه حقوق ایران در رابطه با جرم شناسی اصل منع تجسس ، حکم تجسس در حریم شخصی افراد از نظر فقه ودیدگاه اسلام و شرایط جواز تجسس در حقوق ایران،منع تجسس از دیدگاه جامعه شناختی وعوامل متعدد منع تجسس به دلیل اهمیت منع تجسس در امور شخصی دیگران مورد بررسی قرار گرفت ودرنهایت یافته های تحقیق نشان دادند،براساس دیدگاه حقوق ایران، بازرسی، نرساندن نامه ها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع بوده وتنها ارگان و مرجعی که می تواند اقدام به تجسس طبق مجوز قانونی و با دستور مقامات قضایی،آنهم برای کشف جرم نماید، نیروی انتظامی و مراجع قضایی هستند. و همچنین، با مطالعه دیدگاه جامعه شناسی در راستای منع تجسس با نگرشی به عدالت کیفری، جرم شناسی فرهنگی، نظریه پست مدرنیسم استنتاج می گردد که اگر به جرم شناسی فرهنگی توجه ویژه بعمل آید بی گمان، آمار جرم کاهش می یابد وبالطبع جرم شناسی فرهنگی به افراد اجازه نخواهد داد که در حریم خصوصی افراد تجسس و دخالت بی مورد نماید. واین امر مقوله منع تجسس را پررنگ تر می سازد.
واژه های کلیدی: تفتیش، اصل منع تجسس