بررسی جرم شناختی – حقوقی جرم آدم ربایی در ایران (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

چکیده: آدم‌ربایی همانند توقیف و حبس غیر قانونی و گروگان گیری، جرم علیه «آزادی شخص» که یکی از حقوق فطری ناشی از حیثیت ذاتی انسان و مورد حمایت قوانین داخلی کشورها و... کنوانسیون‌های مختلف بین‌المللی و اعلامیه جهانی حقوق بشر و حقوق اسلام می‌باشد. در جرائم علیه اشخاص که از جمله آنها آدم ربایی می‌باشد به رغم وجود اشتراکی که میان جرم آدم ربایی و جرائم توقیف و حبس غیر قانونی و گروگان‌گیری، خصوصاً از جهت موضوع یعنی یکی از مواهب خدادادی انسان یعنی آزادی تن را مورد تعرض قرار داده، موجبات سلب آزادی تن را فراهم می‌آورند. در این پژوهش به جرم آدم ربایی در حقوق کیفری ایران می پردازیم . براساس فرضیات تحقیق در حقوق کیفری ایران مواد ‌621 و ‌631 قانون مجازات اسلامی مجری می باشند . از نظر عناصر مادی و معنوی تفاوت چندانی بین حقوق کیفری ایران و حقوق بین الملل وجود ندارد جرم آدم ربائی جز جرایم تعزیری می باشد که تعداد روایات و ادله دال بر این موضوع زیاد نمی باشد با این وجود این جرم تحت شرایطی می تواند جز زیر مجموعه جرایم حدی قرار گیرد. در واقع جرم آدم ربایی باتوجه به تأثیری که در برهم زدن نظم جامعه می گذارد و حساسیتی که در شهروندان ایجاد می کند، یکی از سنگین ترین جرایم تعزیری در نظام حقوقی ایران است. ارتکاب این جرم منتهی به حبس های طولانی مدت می شود و مرتکب را از استفاده از بسیاری از امتیازهای قانونی در جریان محاکمه وپس از صدور حکم محروم می کند. شرایط این جرم ومجازات آن در کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات های بازدارنده) مصوب 1375 و قانون مجازات اسلامی 1392 بیان شده است.
واژه‌های کلیدی: حقوق ایران، قانون مجازات اسلامی، جرم، آدم‌ربایی، جرم‌شناختی.