بررسی حقوق شهروندی متهم در پرتو فقه امامیه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

حقوق شهروندی امروزه در علوم مختلف از جمله فقه و حقوق دارای جایگاه ویژه‌ای است؛ زیرا که واقعیت آن است که در عصر حاضر از اهمیت موقعیت شهروندی به هیچ وجه کاسته نشده یا اهمیت گذشته آن از میان نرفته است. از آنجا که حقوق شهروندی گستره وسیعی دارد و در ابعاد مختلفی قابل بررسی است، در این تحقیق به بررسی حقوق شهروندی متهم در فقه امامیه پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و استباطی است. روش و ابزارهای گردآوری اطلاعات تحقیق به صورت کتابخانه‌ای و از طریق ابزار فیش برداری می‌باشد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که، اهم اصول و قواعد مربوط به حقوق متهم یک مسأله‌ی مشترک و همگون میان حقوق اسلام و حقوق عرفی است. حقوق اسلام به عنوان یک نظام کیفری مستقل و مبنای آن بر منابعی چون قرآن، سنت، اجماع و عقل، متضمن احکام و دستورهایی است که پایه ی حقوق متهم را به نحو مستحکم و راسخ تضمین می‌کند و با دستورات خود شالوده یک نظام قضایی کارآمد همراه با تضمین امنیت و عدالت قضایی جهت حفظ امنیت جان و حیثیت متهم و تأمین حقوق مادی و معنوی متهم را پا یه‌ریزی می‌کند. تحولات مربوط به وضعیت متهم در مرحله تحقیقات مقدماتی در چهار محور اساسی دادرسی منصفانه در حال شکل گیری است که عبارتند از: برابری با سایر طرف‌های دعوای کیفری، تضمین آزادی‌های فردی، اصل برائت و حقوق دفاعی. این تحولات، هدف آیین دادرسی کیفری در نظام حقوقی ایران را تغییر داده است. همچنین، ارتکاب جرم و در نتیجه استحقاق مجازات، مجوّز توهین و تحقیر مجرم نیست. این امر برآمده از قانون احترام است که پشتوانه آن را می‌توان در سه حالت جستجو کرد. 1) اصل کرامت، عطیهّ‌ای الهی از جانب پروردگار به انسان بوده و تنها از جانب خداوند متعال قابل سلب خواهد بود. 2) قیاس اولویتّ، که بر مبنای توصیه فقها بر احترام به کافر حربی بنا نهاده شد. 3) بی-حرمتی به مجرم، که اساساً با قانون عدالت و فلسفه مجازات در اسلام ناسازگار است.
واژه های کلیدی: حقوق شهروندی، متهم، فقه امامیه.