بررسی حقوق کودکان حاصل از تلقیح مصنوعی شبهه و زنا در فقه و حقوق ایران

توضیح

در درمان ناباروری زوجین، آگاهی از مسائل فقهی، حقوقی، روانی، اجتماعی و اخلاقی ضروری می‌باشد در غیر این صورت ممکن است آسیب‌های اجتماعی جبران‌ناپذیر بعدی برای طرفین و فرزند وارد شود، به همین دلیل نظریات فقها راجع به جواز و حرمت انواع تلقیح مصنوعی حائز اهمیت می-باشد و بررسی اصل ظاهر و اباحه ضروری است زیرا دلیلی در شریعت اسلام بر حصر تولیدمثل انسان از راه طبیعی وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی حقوق کودکان از تلفیح مصنوعی شبهه و زنا در فقه و حقوق بود. که روش جمع‌آوری اطلاعات در این تحقیق به‌صورت کتابخانه‌ای (اسنادی) و روش تجزیه وتحلیل نیز به‌صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. نتایج نشان داد تلقیح مصنوعی زن با اسپرم شوهر از نظر حقوق کنونی ایران عمل صحیحی است که دارای آثار حقوقی همانند فرزند ناشی از مواقعه جنسی مشروع می‌باشد و ازنقطه‌ نظر فقهی تقریباً بلااشکال است ولی در مورد تلقیح مصنوعی زن با اسپرم بیگانه اختلاف‌نظر وجود دارد اما دلیل قطعی مبنی بر حرمت و عدم جواز عمل تلقیح مصنوعی زن تاکنون ارائه نشده است و طفل متولدشده در اثر بهره‌گیری از این روش قابلیت انتساب به اشخاصی به‌عنوان پدر و مادر را دارد.
واژه های کلیدی: تلقیح مصنوعی، شبهه.