بررسی حکم فقهی استعمال محرمات در مصارف درمانی در مذاهب اربعه اهل سنت (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

اسلام به سلامت و تندرستی جسم و روان اهمیت ویژه ای می دهد و به همین مناسبت راهکارهای مناسبی را برای سلامت انسان ها ارائه می دهد. چیزهایی که اسلام آنها را حرام نموده است، در واقع برای پیشگیری از ابتلا به بیماریها می باشد. با وجود بیماری نیز، اسلام مداوا نمودن و تشویق به انجام آن را مشروع نموده است. حتی برخی محرمات که برای مداوا نمودن سودمند هستند، را نیز مباح می نماید. گاهی مداوا کردن با محرمات به وسیله نجاسات انجام می شود. مانند مشروبات، الکل، خوک و خون. اگر این نجاسات تغییر حالت دهند یا به اصطلاح فقها استحاله یابند، در این حالت استفاده از آنها جایز است؛ چون به ماده جدیدی تبدیل شده اند که دارای وصف نجاست نمی باشد. گاهی مداوا کردن با مواد پاکی انجام می شود که استعمال آنهاحرام است. مانند مواد مخدر، ابریشم، طلا و نقره برای مردها. مداوا کردن با این مواد، در صورت وجود ضرورت و عدم وجود داروی مباح و جایگزین، جایز است. در برخی موارد نیز مداوا کردن به وسیله روشهای روحی و معنوی انجام می شود که حرام هستند. مانند سحر، رُقیه و تمیمه های نامشروع، هیپنوتیزم، نگاه کردن به محرمات، تخیل جنسی و تبرک جستن به آثار صالحان. مداوا کردن به وسیله امور فوق، به علت نهی شرع از آنها و وجود عوارضی چون رواج فساد و خرافات در جامعه، حرام است.
واژه‌های کلیدی: احکام فقهی، محرمات، کاربرد درمانی، مذاهب فقهی اهل سنت، حرام (فقه)، اضطرار، مداوا، ضرورت، محرمات