بررسی حکم فقهی روش‌های پیشگیری از بارداری از منظر مذاهب خمسه

توضیح

حفظ و سلامت نفس که مورد تاکید فقه اسلامی است، در گرو زندگی سالم و کاستن از عوامل خطرساز است. امروزه کیفیت زندگی به عنوان یکی از عناوین مهم تعیین کننده سلامتی نگریسته می شود و مسلم است که کیفیت زندگی افراد و خانواده ها به شدت متاثر از میزان بارورزی و نحوه آن است و به این ترتیب است که جمعیت و تنظیم خانواده به دلیل گوناگون به یکی از مهمترین مسائل در حیطه علم حقوق و علم پزشکی مبدل شده است. اصولا اساس اندیشه ادیان الهی برپایه تکثیر نسل و بویژه تزاید دین داران استوار است، مع ذالک در مواردی که بویژه سلامت مادر در خطر باشد، روش‌های خاص پیشگیری از منظر فقه تجویز شده است؛ البته شرایط مجاز بودن و نوع روش‌های پیشگیری طبی از دیدگاه مذاهب و فقها کم و بیش محل بحث و مناقشه می‌باشد. با توجه به اهمیت کنترل جمعیت و تنظیم خانواده در عرصه فقه و پزشکی این پایان نامه به تفصیل به آن می پردازد. براساس یافته های این مطالعه، پیشگیری از بارداری همیشه و در همه موارد برخلاف نصوص شرعی نیست. بنابراین در صورتی که بارداری اساس سلامت مادر و طفل را تهدید نماید، پیشگیری با شرایطی مجاز می گردد و حتی در صورت احراز کارشناسی اضطرار، عقیم سازی دائم نیز به ندرت واجب می شود. این پایان نامه با استفاده از روش توصیفی و کتابخانه ای با مراجعه به اسناد و مدارک به بررسی حکم فقهی مقوله‌ی تنظیم خانواده و روش های پیشگیری بارداری از دیدگاه مذاهب خمسه می پردازد.
واژه‌های کلیدی: روش‌های پیشگیری از بارداری، تنظیم خانواده، آراء فقهاء، کنترل کیفی، حکم تکلیفی