بررسی خودکشی از دیدگاه فقه و روانشناسی

توضیح

در اسلام حق‌ حیات، حقی الهی است و تنها خداوند می‌تواند در آن تصرف تام و مالکانه داشته باشد. پس هرگونه سلب حیات از خود، بدون اذن پروردگار چه از سوی خود وچه از سوی دیگران ممنوع است. قتل نفس از گناهان کبیره به شمار رفته و مرتکب آن مستحق عقاب اخروی خواهد بود و فرقی بین کشتن خود و دیگری نیست. لذا، در این رساله به بررسی خودکشی از دیدگاه روان ‌شناسی و انواع و انگیزه‌های آن و....عوامل و علل خودکشی و پیشگیری و درمان خودکشی و در بحث فقهی وحقوقی آن به نظرات فقها مبنی برحرمت خودکشی وضمانت اجرایی که در این زمینه، پرداخته شده است. سلب حیات، اتانازی، انتحار و... از جمله مصادیق خودکشی می‌باشد. در مواقعی بنابر اجازه شرع - به اعتبار اصل مالکیت خداوند- انسان می‌تواند خود را در معرض خطر و سلب حیات از خود قرار دهد که جهاد وعملیات استشهادی و ایثار از مصادیق آن به‌شمار می‌رود. ریشه خودکشی از دیدگاه روانشناسی، اختلالات شخصیتی، افسردگی و بیماری‌های روانی است ولی در فقهی و حقوقی علی‌رغم حرمت خودکشی، سلب حیات از خود براساس ضرورت‌های اجتماعی در مواردی مانند (عملیات استشهادی، اکراه به قتل و اتانازی غیر فعال) مجاز اعلام شده است.
واژه های کلیدی: اتانازی، انتحار، قتل نفس، عملیات استشهادی، خودکشی، اختلالات روانی و شخصیتی، حق حیات، حق سلب حیات.