بررسی رویکرد فقه امامیه و اهل سنت به نگهداری سلاح‌های کشتارجمعی به عنوان عامل بازدارنده (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

موضوع ممنوعیت تولید، نگهداری و به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی، اعم از هسته‌ای، شیمیایی و میکروبی، از مسائل جهانی و مطرح در دوران معاصر است به گونه‌ای که اجماع فقها تولید و به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی را ممنوع دانسته‌اند. اما آن چه که در این پایان نامه مطرح خواهد بود آن است که از منظر بسیاری از فقه پژوهان، نگهداری سلاح‌های کشتار جمعی، نه به قصد استفاده از آن در صحنه پیکار، بلکه به دلیل ارعاب دشمن می‌تواند خاصیت بازدارندگی داشته باشد و در نتیجه دشمن با ملاحظه سلاح موجود، هرگز فکر تجاوز را نیز نخواهد کرد. همچنین تولید و انباشت این سلاح می‌تواند باعث قدرت افزایی شده و سلطه دشمن را از بین ببرد؛ از این رو قدرت فشار و چانه زنی حکومت اسلامی را افزایش می‌دهد. لذا هدف از پژوهش حاضر تبیین فقهی نگهداری سلاح‌های کشتار جمعی به عنوان عامل بازدارنده خواهد بود. یافته‌ای پژوهش حاکی از آن است که قواعد فقهی متعددی همچون نفی سبیل ،حرمت اقدام سالب نفوس عامه، لاضرر و لاضرار و ... بر عدم مشروعیت نگهداری سلاح‌های کشتار جمعی دلالت دارند اما با نگرش در آیه 60 سوره انفال و تأکید بر عدم تسلط سایرین بر مسلمانان و پیشگیری از تعدی کافرین بر مسلمانان به نظر می‌رسد بازدارنده بودن نگهداری سلاح‌های کشتار دسته جمعی قابل توجیه ‌باشد. همچنین روایاتی مبنی بر تسلط مسلمانان بر کفار در جهت بازدارنده بودن نگهداری سلاح‌های کشتار جمعی مطرح است.
واژه‌های کلیدی: سلاح هسته ای، سلاح های کشتار جمعی.