بررسی ساز و کارهای حمایت از حقوق کودک در برابر تنبیه در فقه و حقوق ایران

توضیح

تنبیه کودکان بویژه تنبیه بدنی و رفتارهای نابهنجار و نامتعارف نسبت به کودکان و نوجوانان علاوه بر ایجاد آثار سوء روحی و جسمانی می تواند عاملی در جهت سوق دادن ایشان به سوی بزهکاری باشد لذا رعایت حقوق کودک و حمایت از حقوق وی بسیار حائز اهمیت است. چنانچه در اصل 21 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به حمایت از حقوق کودک اشاره شده است و مصادیق حقوق کودک در برخی از مواد قانون مدنی و قوانین جزایی ایران بر اساس آرای مشهور فقه امامیه مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این پایان نامه با روش توصیفی تحلیلی به حقوق کودک و جواز یا عدم جواز تنبیه در فقه امامیه پرداخته و سازوکارهای حمایتی آن را در فقه و همچنین در حقوق ایران بررسی شد و درنهایت به این نتیجه رسیدیم که درباره تنبیه کودک در فقه امامیه دو رویکرد وجود دارد برخی از فقهای امامیه قائل به این هستند که تنبیه کودک ممنوع می‌باشد و برخی دیگر معتقدند که تنبیه بدنی کودک می‌تواند راهی باشد تا به وسیله آن کودک تربیت گردد.اما دلایلی مانند آیات و روایات بعنوان مبانی و سازوکارهای حمایت از حقوق کودک برشمرده می‌شوند.در حقوق ایران نیز می توان به مواد قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب1381 و اصلاحی آن در 1399 و نیز به بند ت ماده 158 ق.م.ا 1392 و موادی از قانون مدنی مانند ماده 1173 آن قانون بعنوان سازوکارهای حمایتی از حقوق کودکان اشاره کرد.
واژه‌های کلیدی: ساز و ساخت های حمایتی، حقوق کودک، ساز و ساخت های حمایتی تنبیه، عدم جواز تنبیه