بررسی شکنجه سفید (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

شکنجه علی الاصول به مفهوم اعمال آزار جسمی یا روحی بر روی شخصی برای وادار کردن او به اقرار تعریف شده است. در رویه عملی و نظام های بسیاری از کشورها در دنیای قدیم و قرون وسطی شکنجه امری رایج و متداول بوده است و یکی از ابزارهای تحقیق در دادرسی جنایی به حساب می آمده است. در اسناد حقوق بشر علاوه بر مصداق روشن و متعارف شکنجه که همانا اعمال فشار و آزار و اذیت جسمی یا روحی برای قرار گرفتن اقرار و کسب اطلاع است اصولا وضع و اعمال هرگونه مجازات یا رفتار غیرانسانی ، خشن و تحقیرکننده منع شد. در قوانین اساسی اغلب کشورها نیز شکنجه ممنوع اعلام شده و در برخی از آنها وضع مجازات های خشن و غیرانسانی و مجازات بدنی نیز منع شده است. به موجب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز شکنجه قویا ممنوع شده و برای مرتکبین آن مجازات در نظر گرفته شده است. ضمنا اقرار و شهادت حاصل از شکنجه نیز فاقد اعتبار و سندیت اعلام شده است. همچنین هتک حیثیت و حرمت افراد دستگیر و بازداشت شده نیز درهر حال منع شده است. البته قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجازات بدنی را منع نکرده است بلکه طبق اصل 61 و 156 اجرای حدود و مقررات جزایی اسلامی که از جمله آنها، شلاق، قطع دست، رجم و قصاص عضو است، از وظایف قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران است و همین امر یکی از چالش های حقوقی و قضایی جمهوری اسلامی ایران با نظام حقوق بشر بین المللی است. بنابراین راه حل این مساله در این است که جمهوری اسلامی ایران نیز در قوانین موضوعه خود به صورت مشخص و واضح به تصریح ابعاد رفتارهایی که شکنجه اعم از بدنی و روحی (شکنجه سفید) محسوب می شود بپردازد تا نظام حقوقی کشور در پرداختن به این موضوع کمتر با ابهام و چالش مواجه شود.
واژه‌های کلیدی: شکنجه سفید، دلیل،اعتبار دلیل