بررسی فقهی ادله قائلان به تسری و عدم تسری مجازات های تکمیلی و تبعی در حدود و قصاص با نگرشی بر قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲

توضیح

مجازات‌های تبعی به آن دسته از مجازات‌ها اطلاق می‌شود که به لحاظ ماهیت، مشتمل بر محرومیت از برخی حقوق بوده و بدون نیاز به ذکر در رأی دادگاه و به محض احراز بزه و محکومیت قطعی متهم و به تبع حکم اصلی بر محکوم تحمیل می‌شود، در مقابل مجازات‌های تکمیلی به مجازات‌های اطلاقی می-گردد که قاضی می‌تواند در برخی از جرایم در جهت تمیم مجازات اصلی بر مجرم تحمیل نماید، در این میان بحث تسری یا عدم تسری این دسته از مجازات‌ها در حدود و قصاص با توجه به اینکه این قسم از کیفرها در فقه امامیه ثابت و غیرقابل تغییر هستند از جمله موارد اختلافی در فقه و حقوق کیفری ایران است، به طوری که برخی از فقها قائل بر تسری مجازات‌ها تبعی و تکمیلی در حدود و قصاص هستند و برخی نیز قائل بر عدم تسری مجازات‌های تکمیلی بر کیفرهای فوق می‌باشند، با توجه به این اختلاف نظرها در این تحقیق سعی بر این داریم که به بررسی فقهی ادله قائلان به تسری و عدم تسری مجازات های تکمیلی و تبعی در حدود و قصاص با نگرشی بر قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 بپردازیم و هدف اصلی تحقیق نیز روشن نمودن این مسله است که آیا اعمال مجازات‌های تبعی و تکمیلی در خصوص حدود و قصاص صحیح می‌باشد یا خیر و نگرش قانون مجازات اسلامی مصوب1392 نیز در این میان در خصوص موضوع روشن گردد. نتیجه حاصله از تحقیق نیز این می‌باشد که در فقه امامیه اعمال مجازات‌های تحت عنوان مجازات تبعی و تکمیلی در حدود و قصاص که از قاعده عام ثابت بدون میزان مجازات حدی و قصاصی پیروی می‌کند ممنوع است و به نظر می رسد اجرای این مجازات-ها در خصوص حدود و قصاص که در قانون مجازات اسلامی1392 مطرح شده است بهتر است مورد بازنگری قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: مجازات تکمیلی، مجازات تبعی، تسری، عدم تسری، حدود، قصاص.