بررسی فقهی حقوقی آلودگی صوتی و نوری (هوا) در حقوق جزای محیط زیست، حقوق پزشکی و …
علی بهرامی نژاد مغوییه
تهران
1395ش.
کارشناسی ارشد
20 ص.
فارسی
بدون شک رویه ی قضایی فارغ از آن که کشوری تابع نظام ((حقوق نوشته)) یا ((حقوق عرفی)) باشد واجد نقش با اهمیتی در توسعه ((حقوق محیط زیست)) است که مانند هر حق دیگری نیازمند اجرا است. امروزه در قوانین بسیاری از کشورها آلودگی محیط زیست جرم محسوب می شود و برای مرتکبین آن مجازات تعیین شده است. مهم ترین مصوبه قانونی که به جرم آلودگی محیط زیست پرداخته و برای آن مجازات تعیین کرده است،ماده 688 قانون تعزیرات سال 1375و تبصره های آن می باشد.حق حیات بشر، مصرح در اصل 21 قانون اساسی شامل حق انسان به زندگی در وضعیتی شرافتمندانه است که استحقاق آنرا دارد و از این رو برخورداری از محیط زیست سالم در قلمرو حقوق بنیادین بشر قرار دارد و لازم است قوه ی مجریه در انجام صحیح وظایف قانونی خود تجدید نظر کند. آنچه در گذشته تا کنون دقیقا بررسی نشده آلودگی صوتی و نوری بعنوان یکی از آلاینده های زیست محیطی در حقوق محیط زیست، پزشکی و بشر می باشد که در ایجاد مشکلات برای انسان سهمی بسزا دارند که از دیر باز دغدغه بشر بوده اند.از دیدگاه فقه ،تخریب وآلودگی محیط زیست وهوا ،در واقع تجاوز به حق حیات ومحیط زیست سا لم بوده واز مصادیق اسراف وفساد محسوب می شود وخداوند از آن نهی کرده .لذا حرمت تکلیفی اسراف وفساد مقدمه ایست برای مسولیت مدنی وضمان قهری که ضمان و مسولیت در ایجاد خسارت به منابع زیست محیطی وهوا جنبه عمومی دارد.
واژه های کلیدی: آلودگی صوتی، آلودگی نوری، حقوق و جزا، محیط زیست، حقوق پزشکی، فقه و حقوق.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد