بررسی فقهی حقوقی ازدواج سرپرست خانواده با فرزندخوانده در مذاهب پنج‌گانه اسلامی

توضیح

این تحقیق به مساله ازدواج سرپرست خانواده با فرزند خانواده از دیدگاه مذاهب پنج گانه اسلامی پرداخته است. و اینکه آیا این ازدواج مجاز و شرعی است یا خیر. برای تدوین چهارچوب نظری از روش اسنادی کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از نظر فقهای امامیه ، ازدواج با فرزندخوانده براساس مصالحی تجویز شده که چه ‌بسا اگر تجویز نمی‌شد مفاسدی را در پی داشت. اما این تجویز به‌معنای بی‌توجهی به ارزش‌های اخلاقی حاکم بر جامعه نیست و باید به این ارزش‌ها توجه شود. برهمین اساس، برای جلوگیری از آسیب‌های روحی و اجتماعی که ممکن است متوجه فرزندخوانده شود، در صورتی که وی به حد بلوغ و رشد نرسیده، اذن حاکم شرع و احراز غبطه و مصلحت در چنین ازدواج‌هایی شرط شده است. به این معنا که حاکم شرع (قاضی دادگاه) برای تجویز چنین ازدواجی باید با توجه به ویژگی‌های شخصی و همچنین شرایط اجتماعی فرزندخوانده اطمینان پیدا کند که چنین ازدواجی به مصلحت اوست و ازدواج بهتری در آینده نخواهد داشت. بنا بر نظری فقهای اهل سنت ازدواج فرزند خوانده و سرپرستان او اصلا مانع قانونی ندارد و عدم منع و رد قانونگذار و سکوت وی در مقام بیان ضمنی تجویز ازدواج سرپرست و فرزندخوانده با یکدیگر می باشد. و در فقه امامیه هیچگاه ازدواج فرزندخوانده و سرپرست باهم ممنوع نبوده است.
واژه‌های کلیدی: فرزندخوانده، تشیع، تسنن، سرپرست خانواده، فرزندخواندگی، خانواده، ازدواج، حقوق اسلامی، اسلام