بررسی فقهی حقوقی جرم‌شناختی تجری (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

تجری از دیدگاه دانشِ اصول فقه عبارت است از مخالفت با مطلق حجت شرعیه؛ به شرط اینکه مفاد آن حجت شرعی، خلاف واقع باشد. اما حقوقدانان نیز تعریفی شبیه به همین معنارا با عبارت دیگری ارائه کرده‌اند. از نظر آنها تجری اقدام به عمل مجرمانه از روی علم و عمد است؛در صورتی که علم متجری خلاف واقع باشد؛ مثل اینکه انسان به قصد قتل، به شبحی تیراندازی کند و بعد معلوم شود که هدفْ شبح بوده، نه انسان. فقها این عمل متجری را متأثر از خبث باطنی او می‌دانند. هر چند آنها در تقبیحِ فعلی این عمل اختلاف نظر دارند؛ ولی قبحِ فاعلی متجری را پذیرفته‌اند. جرم‌شناسان انسان متجری را دارای حالت خطرناک می‌دانند که باید این حالت را شناسایی و خنثی نمود؛ تا دفاع اجتماعی و امنیت جامعه تأمین شود. اما قانون‌گذار ما تدبیری برای متجریان دارای حالت خطر پیش‌بینی نکرده است. لذا این تحقیق به بررسی و مقایسه تجری، با موضوع حالت خطرناک در جرم‌شناسی پرداخته و با الهام از دیدگاه فقها و جرم‌شناسان، در صدد است ضرورت واکنش مناسب علیه متجریان دارای حالت خطرناک را اثبات نماید. به اعتقاد نگارنده قانون‌گذار همان‌گونه که مواردی مانند تهیه مقدمات جرم، یا تهدید به ارتکاب جرم را جرم‌انگاری کرده، باید مصادیق تجری مانند شروع به جرم، جرم عقیم و جرم محال را نیز جرم‌انگاری نماید. وی مطالب خود را در یک مقدمه و سه فصل سامان داده است. در آغاز به بررسی مفهوم تجری و واژگان مرتبط با آن مانند اطاعت، انقیاد و معصیت و واژه‌های حقوقی جرم‌شناسی مرتبط با تجری پرداخته است. پس از آن، ابعاد فقهی تجری را از دیدگاه فقها بررسی و ادله قائلان به حرمت و دلایل قائلان به عدم حرمت تجری را ارزیابی نموده و متجری را به مکلف قاطع، مکلف ظانّ و مکلف شاکّ تقسیم کرده است. پس از آن، موضوع ضرورت مجازات کردن متجری را از نظر فقها بررسی کرده و ادله طرفداران ضرورت مجازات و مخالفان آنها را بررسی نموده است. سپس به بررسی حقوقی تجری و جرم‌شناسی آن پرداخته و تلاش کرده است، تجری را به عنوان یک حالت خطرناک مطرح کند که باید جرم‌شناسی شود.
واژهای کلیدی: عملیات مقدماتی جرم،جرم عقیم ،جرم محال ،تجری