بررسی فقهی حقوقی محدودیت آزادی بیان در حوزه حریم دین

توضیح

آزادی موهبتی است الهی که خدای متعال به انسان عطا فرمود اما از آنجا که انسان موجودی ضعیف است، برای او هم حجت درونی (عقل) و هم حجت بیرونی (پیامبران) قرار داد تا انسان را به سوی کمال و اهداف عالیه الهی رهنمون سازند ولی در عین حال بشر در انتخاب راه صواب و خطا آزاد است. با استفاده از آیات، روایات، سیره پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام ثابت می شود اسلام نه تنها به پیروان خود، آزادی اظهار عقیده در تمامی عرصه های عقیدتی، سیاسی و اجتماعی را می دهد و کتمان حق را حرام و بیان حقایق را برای مردم واجب می داند بلکه برای غیر مسلمانان قائل به آزادی بیان می باشد و در این راستا در برخورد با اندیشه های مخالف اسلام، دستور می دهد که با حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن با آنها مناظره شود. اسلام علاوه بر آزادی نطق و بیان، آزادی قلم را نیز در این ردیف قرار داده است که البته آزادی قلم آمیخته با آزادی نطق و بیان می باشد و هر یک ملازم دیگری است. باید توجه داشت که اسلام در عین حالی که آزادی بیان و قلم را برای همگان، در جامعه اسلامی پذیرفته است ولی حدود و مقرراتی را برای آن مشخص کرد تا جامعه دچار هرج و مرج نگردد. دین درحالی که قائل به آزادیبیان است اما این آزادی بیان را محدود می کند پس مواردی چون اهانت به مقدسات(اهانت به پیامبر ،ائمه معصوم وخدا وقرآن) ، ارتداد (خارج شدن از دین)،کتب ضلال و بدعت(تحریفاتی که در دین صورت می گیرد)،حرام اعلام می شود یعنی آزادی بیان در حریم دین تا حدی است که خط قرمز ها رعایت شود.
واژه های کلیدی: آزادی بیان، اهانت به مقدسات، کتب ضلال.