بررسی فقهی حقوقی کودک آزاری و خلاهای قانونی مربوط به آن

توضیح

مسئله کودک آزاری، به ویژه آزار کودک توسط والدین، یکی از معضلاتی است که در سال های اخیر نمود بیشتری در سطح جامعه داشته و سبب تشدید حساسیت های اجتماعی در این حوزه شده است. در این تحقیق با روش تحلیلی - توصیفی به بررسی فقهی حقوفی و خلاهای موجود در پرداخته شد. قانونگذار ایران به تعریف واحدی از کودک آزاری در قانون ایران اشاره ننموده، فقط به برخی از مصادیق آزار و اذیت و آسیب و سوء استفاده از کودکان پرداخته است. در فقه اسلامی به مسئله تنبیه جهت تادیب اشاره شده و این دیدگاه در ایران شکل قانونی به خود گرفته است. چه کودک آزاری در قوانین ایران و بیشتر کشورهای جهان تعریف روشن و مشخصی وجود ندارد، ولیکن نخستین بار در سال 1381 با تصویب لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان به آن پرداخته شده و تحول جدیدی در عرصه حقوقی و حمایت از کودکان پدید آمده است. هر چند با وجود تصویب لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان مفهوم کودک آزاری دارای کاستی ها و خلأ فراوان می باشد و در برخی از موارد مربوط به کودک آزاری به ویژه در مورد حقوق ماهوی حمایت از کودکان کاستی های زیادی وجود دارد و حمایت افتراقی آن چنانی نشده است ولی چنان چه همین قانون به طور صحیح و دقیق رعایت گردد تا حدودی می توان این خلأ ها را برطرف و جبران نمود. از جمله نارسایی ها در قوانین ایران در خصوص کودکان و نوجوانان، تعیین مصداق و زمان شروع و پایان کودکی که میان فقها و حقوق دانان اختلاف نظر می باشد. به نظر می رسد چالش های عدم رعایت تمامی مصادیق کودک آزاری درفقه و عدم تعیین معیار دقیق در جهت تادیب کودکان و در حقوق ایران عدم وجود قوانین کافی و عدم پاسخگویی مناسب در مورد جرم کودک آزاری از مهمترین این چالش هاست.
واژه‌های کلیدی: کودک آزاری، حقوق ایران، فقه امامیه، خلاهای موجود