بررسی فقهی عامل زمان و مکان در موسیقی از نظر امام خمینی و رهبری (آیت الله خامنه ای) ، فیض کاشانی و محقق سبزواری

توضیح

مسئله «غنا و خوانندگی ، محل بحث و نظر دیدگاه های دب بین فقه مذاهب اسلامی است؛ برخی فقها تعاریف خود در خصوص غنا را بر ارکانی چون طرب، لهو و تناسب با مجالس معصیت معرفی نموده و برخی تعاریف را شرح لفظی دانسته و مرجع تشخیص را به عرف با تاکید بر عامل زمان ومکان واگذار نمود ه اند. بدیهی است با توجه به تشویش در مفهوم غنا، احکام مربوطه نیز مختلف باشند؛ دراین بین فقهای بزرگ معاصر در متون ارزشمند فقهی خویش، اولین رکن در تعریف غنا را صدای انسانی می دانند دارای رقت و زیبایی ذاتی بوده و قابلیت ایجاد طرب برای نوع مردم را دارا باشد و بر این اساس حرمت غنا را ذاتی برشمرده و موارد استثنا را متوقف بر دلیل دانست هاند؛.این نوشتار ضمن بررسی آرای مختلف فقهی بر حکم فقهی حرمت غنا و برخی فروعات را با تاکید بر عامل زمان ومکان مورد تدقیق نظر قرار داده و با توجه به مجمل بودن تعاریف غنا در نصوص شرعی و تحول کارکردی در موضوعیت فقهی آن، عرف را سزاوارترین میزان در تعیین حکم فقهی غنا می داند.
واژه‌های کلیدی: عامل زمان، عامل مکان، فقه پویا، غنا و موسیقی.