بررسی فقهی وحقوقی وجوب یا عدم وجوب استیذان در دوران عقد

توضیح

در دوران عقد که فاصله زمانی عقد از دواج و شروع زندگی مشترک زوجین می‌باشد. معمولا زوجه در منزل پدر یا منزلی غیر از مسکن شوهر سکونت دارد. این مسئله احکام و قوانین فقهی، حقوقی خاصی در ارتباط با حقوق زوجین را مطلبد. یکی از این موارد مسئله استیذان زوجه در دوران عقد می‌باشد. لزوم‌ استیذان‌ زوج، با استناد به‌ روایات‌ معتبر مورد پذیرش فقها قرار گرفته است. آنچه با اختلاف نظر روبه‌رو شده‌، محدوده‌ استیذان است که در چه مواردی‌ زوجه‌ به‌ اذن‌ زوج نیاز دارد؟ برخی قائل‌ به استیذان مطلقند و برخی به مقید. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی برپایه اطلاعات کتابخانه‌ای با هدف «بررسی فقهی و حقوقی وجوب یا عدم وجوب استیذان در دوران عقد» تدوین یافته است. براساس یافته‌های پژوهش: روایات متعددی استیذان مطلق را ثابت می‌کنند و این‌ یعنی‌ به حکم اولی، زوجه در هر‌خروجی‌ به‌ اذن زوج‌ نیاز دارد. این حکم‌ اولی تحت تأثیر عناوین ثانوی از قبیل اضطرار، ضرر، اشتراط و... متغیر می‌شود و در این موارد به اذن شارع‌، به اذن نیاز ندارد. لزوم استیذان‌ در ‌خروج‌ منافی‌ حق‌ استمتاع‌ شوهر و خروج منافی مصلحت زن، از دیگر اقوال در موضوع بحث هستند که با بررسی ادله این اقوال، ضعف و ناتمام بودن آن‌ها به اثبات رسید.