بررسی فقهی و حقوقی ادله غذاهای حلال در فقه امامیه و اهل سنت (ص۱۱۰ به بعد)

توضیح

غذای حلال غذایی است که براساس قوانین اسلامی مجاز داشته شده است. با این پژوهش، مشخص گردیدکه محدوده غذاهای حرام بسیار باریک بوده که بوسیله نص قرآن کریم وسنت، بیان شده است. لذا مصادیق غذاهای حلال با تمسک به اصاله الحلیه بسیار گسترده تربوده و موارد استثناء ممنوع عبارتنداز:خون،خوک،گوشت حیواناتی که به روشی جزکشتار مناسب مرده باشند،آنچه درراه غیر خدا قربانی شده،الکل وموادسکرآور.بحث فقهی برای رسیدن به این نتایج،در فصلهای،2،3،4،5،1 آمده است .مسلمان بایستی بعدازپذیرش اسلام تعبدا احکام خداوند(حلیت وحرمت غذاها)را بپذیرد چراکه حلال یاحرام کردن،حکم خدایی است وهیچکس نمی توانددست به تغییر آن بزند.انسان تنها برای افزایش درک خود از حکمتهای الهی می تواند در فلسفه احکام تحقیق کند. پس بایستی الزاماتی را که دانشمندان اسلامی از طریق منابع چهار گانه فقهی برای حلیت وحرمت غذاها قائل شده اند پذیرفته و به آن پایبند باشد. درفصل6 اختلافات و مشترکات مذاهب اسلامی مورد بررسی قرارگرفته است. مذاهب مختلف اسلامی درباره احکام اطعمه واشربه به دلیل برداشتهای متفاوت از آیات قرآن و وجود احادیث متعارض و همچنین اختلاف عرفی در تعریف خبائث و طیبات، اختلاف آرای چشمگیری دارند.همچنین نتیجه دیگراین تحقیق اینکه در موارد اضطرار،احکام مربوط به اطعمه و اشربه مورد تجدید نظر قرار گرفته و بسته به این شرایط قوانین خاصی وضع شده است.