یکی از مسایل مورد بحث پزشکی که اجتهاد در آن ضرورتی انکار ناپذیر است پیوند اعضاست. تبیین احکام فقهی و حقوقی مسائل جدید پزشکی، ضرورتی است که همه ی اقشار جامعه به آن نیاز مبرم دارند. در مسئله ی پیوند اعضا آنچه تاکنون به اثبات رسیده جواز برداشت عضو و پیوند آن به شخص دیگر است. اما، این مسئله با شرایطی امکان پذیر است که طبق ماده واحده ی قانون پیوند اعضای بیماران فوت شده و یا بیمارانی که مرگ مغزی آنها مسلم است،تنها با وصیت بیمار و رضایت اولیای قانونی میت و نقش حیاتی داشتن پیوند امکان پذیر است.هر چند قانونگذار ما در خصوص مسئله ی اهدای عضو محکومین به اعدام سکوت کرده است. اما، این سکوت بیانگر این نیست که قانون گذار ما مسئله ی اهدای عضو محکومین به اعدام و حتی قصاص را نپذیرفته است. بلکه، می توانیم در موارد سکوت به نظرات فقها و برخی از حقوقدانان در این خصوص مراجعه کنیم. و ملاحظه خواهیم کرد که مشهور فقها و برخی از حقوقدانان بنا به ضرورت، اهدای عضو محکومین به اعدام و قصاص را برای نجات جان بیماران نیازمند به عضو پذیرفته اند.برای تحلیل موضوع حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و متد استنباطی به بررسی احکتم و شرایط و چارچوب پیوندعضو محکومین(اعم از عضو و قصاص)پرداخته ایم. ضرورت روی آوردن به فقه پویا راهکارهای خروج از چالش های فراروی موضوع حاضر می باشد.
واژههای کلیدی: اهدای عضو، برداشت اعضا، پیوند عضو، محکومین اعدامی.