بررسی فقهی و حقوقی چند همسری در ایران با نگاهی به کشورهای اسلامی

توضیح

اصل مشروعیت تعدد زوجات تا چهار زن از اصول مسلم اسلامی است و مطابق قرآن کریم بویژه آیهی سوم سوره نساء و احادیث و روایات معتبر از شیعه و سنی و همینطور اجماع امت اسلام داشتن بیش از چهار زن دائمی ممنوع است. چند همسری از اعصار قدیم در میان اقوام و ملل گوناگون رواج داشته و بالا بودن ضریب مرگ و میر مردان و تأثیر چند همسری در شأن اجتماعی مردان، از عوامل مهم اقدام مردان به ازدواجهای چندگانه بوده است. لذا تعدد زوجات از ابتکارات دین اسلام نیست،‌ بلکه اسلام آن را مشروط و مقید نمود و صراحتاً در آیه سوم سوره نساء به تعدد زوجات تا چهار زن مشروعیت بخشید. البته در آیه مزبور رعایت عدالت در میان زوجات مورد تصریح بوده و بر آن تأکید شده است موضوع مزبور همیشه برای نظام حقوقی ایران چالش برانگیز بوده و در نهایت در ماده 16 قانون حمایت خانواده مصوب 1353 برای ازدواج مجدد شروط نه گانه‌ای را تعیین نمود و در ماده 17 قانون مزبور برای رعایت شروط مزبور ضمانت اجرایی کیفری از شش ماه تا یک سال حبس جنحه‌ای تعیین نمود. هرچند که شورای نگهبان ضمانت اجرای مزبور را در سال 1363 لغو نمود. در هر حال تأمل در شروط ازدواج مجدد از منظر فقه و حقوق ایران هدف اصلی این پایان‌نامه می‌باشد و از آنجا که شرط عدالت که از طرف شارع اعتبار یافته از اهمیت بالایی برخوردار است و برای همین شرط مذکور با تأنی و تأمل بیشتری مورد کنکاش قرار می‌گیرد.
واژه های کلیدی: نکاح، تعدد زوجات