هدف از انجام این پژوهش بررسی خیار تاخیر تادیه ثمن در فقه و حقوق ایران است. نوع مطالعه این پژوهش توصیفی تحلیلی و از نظر هدف بنیادی می باشد. این پژوهش نیز به محدودیتهای خیار تاخیر ثمن و ضمانت های اجرایی پرداخت ثمن پرداخته است. برای انجام این پژوهش منابع کتابخانه ای و مقالات معتبر با موضوع گردآوری و مطالعه گردید. نتایج نشان می دهد خیار تاخیر تادیه ثمن خیار فوری نمی باشد چرا که در قانون مدنی ایران تصریحی به فوریت آن نشده ولی اکثر فقهای امامیه قائل به فوری نبودن خیار تاخیر ثمن هستند. مشهور فقیهان نظریه صحت بیع در تأخیر ثمن راپذیرفته اند. همچنین نتایج این پژوهش حاکی از آن است که قانون مدنی ایران نیز این نظریه مشهور فقیهان را مبنای تصویب مواد 402 تا 409 قرار داده و مطابق ماده 402، صحت بیع را در صورت تأخیر ثمن پذیرفته است.
