توضیح

یکی از مهم‌ترین مباحثی که در حوزه حقوق خانواده وجود دارد بحث الزام به بارداری و بچه دار شدن و عدم این الزام است که غالبا زوجین این الزام و عدم الزام را در شروط ضمن عقد نکاح مطرح می نمایند. شرط فرزندآوری وعدم فرزندآوری نص صریحی در قانون و حتی متون فقهی ندارد با این حال در باب صحت و عدم صحت این شرط در بین فقها و حقوقدانان در برخی موارد اتفاق نظر و در برخی موارد اختلافاتی وجود دارد. در بین فقها و حقوقدانان در اینکه شرط فرزندآوری جز مقتضای ذات عقد نیست ،اختلاف نظری وجود ندارد اما در مورد مقتضای اطلاق عقد بودن نظرات متفاوت است. فقها و حقوقدانانی که شرط فرزندآوری را مقتضای اطلاق عقد می دانند نتیجتا وجود این شرط را شرطی تاکیدی و صحیح می دانند. در مورد شرط عدم فرزند آوری نیز علیرغم اختلاف نظرهای مشابه شرط مذکور خلاف مقتضای ذات عقد نیست و شرطی صحیح می باشد. و طرح دعوا در این زمینه در فرض اشتراط مسموع خواهد بود.از طرفی دیگر،شرط عدم فرزندآوری دائمی در نکاح دائم که منجر به ابطال حق فرزندآوری است،نوعی اسقاط کلی حق تلقی می شود و لذا مغایر قانون به نظر می رسد.
واژه‌های کلیدی: عزل، فرزندآوری، استیلاد، شرط صفت، نکاح.